ضرورت تعريف واحد آموزشي اخذ رضايت آگاهانه از منظر حقوقي براي دانشجويان پزشكي

در نتيجه عدم اطلاع كافي از اهليت رضايت دهنده و ضرورت اخذ رضايت در موارد خاص اورژانسي، ممكن است حقوق بيمار ناديده گرفته شود يا كادر پزشكي درمانگر در مداخلات انجام داده شده متهم به سهل انگاري حرفه اي  شوند. تحقيق حاضر با هدف بررسي ضرورت آموزش اخذ رضايت آگاهانه از منظر حقوقي به روش تحقيق كمي (Quantitative Method) با رويكردكيفي با استفاده از پرسشنامه خود ساخته انجام شد. نمونه گيري از شهريور 1395تا ارديبهشت 1396 انجام شد. 22 پاسخ ناقص حذف و 186 پاسخ كامل مورد آناليز واقع شد. نتايج آزمون chi square پيرسون در سه گروه پاسخ دانشجويان دختر و پسر نسبت به اهليت و شخصيت رضايت دهنده بترتيب 5.895 (p 0.049) و 6.032  (p 0.019) ثبت شد. نتايج ازمون chi square پيرسون در سه گروه پاسخ دانشجويان دختر و پسر نسبت ضرورت اخذ رضايت در موارد اورژانس و غير آورژانس بترتيب 15.537 (p 0.02)) و 15.775 (p 0.014) ثبت شد. 59.68 درصد كل دانشجويان شركت كننده در اين مطالعه هيچگونه آگاهي نسبت به اهليت و شخصيت رضايت دهنده نداشته اند(p 0.05). بطور معني داري غالب دانشجويان دختر و پسر (بيش از 80%) اخذ رضايت نامه در موارد اورژانس را غيرضروري دانستند(p 0.05). پاسخ هاي منفي در هر دو گروه از ضريب همبستگي بسيار قوي برخوردارست ( 0.173 و  p =0.018 )   نتايج حاكي از آگاهي بسيار كم و معني دار دانشجويان پزشكي از اهليت رضايت دهنده و ضرورت اخذ رضايت نامه در موارد خاص اورژانسي بوده(p 0.05) و تعريف واحد آموزش اخذ رضايت آگاهانه از منظر حقوقي براي دانشجويان پزشكي و همچنين پرستاري ضروري به نظر مي رسد.