بررسي تاثير ژل قابل جذب ضد چسبندگي در كاهش چسبندگي هاي روده باريك دسروزه ترميم نشده و پس از ترميم در موش هاي آزمايشگاهي

Evaluation the Effect of Anti-Adhesion Absorbable Gel on Untreated and Post-Restoration Small Intestine Adhesion Reduction in Rats

چسبندگي هاي داخل صفاقي در اكثر موارد، به واسطه جراحي هاي شكمي ايجاد مي شوند و يكي از مهمترين عوارض جراحي و از مهمترين علت هاي مرگ و مير مي باشد. اين چسبندگي ها مكررا باعث عوارض مهمي مي شوند از قبيل دردهاي مزمن شكم و لگن، انسداد و ايلئوس روده باريك، آبسه هاي شكمي، ناباروري در زنان، طولاني شدن و آسيب ارگان ها در جراحي هاي بعدي. روش ها و مواد مختلفي براي كاهش يا پيشگيري از اين چسبندگي ها معرفي شده است. يكي از اين مواد ژل قابل جذب ضد چسبندگي Oxiplex-AP مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير ژل Oxiplex/AP در كاهش چسبندگي هاي ناشي از دسروزه شدن روده ها بعد از عمل در موش ها مي باشد. مواد و روش ها اين مطالعه به صورت تجربي مداخله اي روي 40 موش آزمايشگاهي انجام شده است. اين موش ها به 4 دسته 10 تايي بر اساس تصادف تقسيم شدند. در گروه اول در حين لاپاروتومي، از ترميم ساده با بخيه هاي لامبرت در محل دسروزاسيون روده باريك استفاده كرديم. در گروه دوم علاوه بر ترميم با بخيه لامبرت از ژل قابل جذب ضد چسبندگي در محل آسيب استفاده كرديم. در گروه سوم دسروزاسيون روده باريك بدون ترميم و بدون استفاده از ژل در شكم رها شد. در گروه چهارم پس از استفاده از ژل در محل آسيب، روده ها وارد شكم شدند. يافته ها در اين مطالعه از 40 عدد موش در چهار گروه استفاده شد. ميزان جسبندگي هاي داخل صفاقي در هر چهار گروه، دو هفته پس از جراحي اوليه بر اساس معيارهاي نير (Nair) ارزيابي شد. نتايج بدست آمده در هر چهار گروه به اين صورت بود كه چسبندگي نوع سوم (شديد) در گروه اول بيشترين (10 مورد) و در گروه چهارم كمترين (5 مورد) مي باشد.اين مطالعه نشان داد كه بطور كلي اختلاف معني دار آماري براساس درجه چسبندگي بين گروه هاي درماني وجود دارد (مقدار احتمال = 05/0). اين اختلاف بين گروه هاي اول و چهارم بطور معناداري اثبات شد و بين گروه اول و سوم اختلاف، نسبتا معنادار بود نتيجه گيري در اين مطالعه تاثير ژل قابل جذب ضد چسبندگي Oxiplex/AP بررسي شد كه از لحاظ آماري معنادار شده است. اطلاعات به دست آمده كاهش ميزان چسبندگي در گروه چهارم (استفاده از ژل قابل جذب ضد چسبندگي بدون ترميم با بخيه) را نسبت به بقيه گروه ها نشان داده شده است و در گروه سوم (بدون ترميم با بخيه و بدون استفاده از ژل)، نسبت به گروه اول (ترميم با بخيه) كاهش ميزان چسبندگي را نشان داده است. مي توان نتيجه گرفت كه ژل مورد نظر ممكن است باعث كاهش ميزان چسبندگي هاي ناشي از دسروزاسيون روده باريك بعد از جراحي شود و همچنين مي توان نتيجه گرفت كه در نبود اين ژل، دسروزاسيون هاي كمتر از يك سوم قطر روده، بهتر است بدون ترميم در شكم رها شوند و اين شيوه نسبت به ترميم با بخيه هاي لامبرت بدون افزايش شانس پرفوراسيون روده، ميزان چسبندگي كمتري را ايجاد مي كند.

Introduction & Objective In most cases, peritoneal adhesions are caused by abdominal surgery and is one of the most important surgical complications and causes of mortality and morbidity. These adhesions frequently cause major complications such as chronic abdominal and pelvic pain, obstruction and ileus of the small bowel, abdominal abscess, infertility in women, and prolongation of surgeries subsequent organ damage. Various methods and materials have been introduced to reduce or prevent these adhesions. One of these materials is Oxiplex-AP absorbable anti-adhesion gel, which has not been used for intra-peritoneal surgery in humans. The aim of this study was to evaluate the effect of Oxiplex / AP gel on reducing postoperative adhesions in rats. Materials & Methods This experimental study was performed on 40 rats. The rats were randomly divided into 4 groups of 10 each. In the first group, during laparotomy, we used simple repair with Lambert sutures at the site of small bowel desertion. In the second group, in addition to Lambert suture repair, we used absorbable anti-adhesion gel at the site of injury. In the third group, small bowel desertion was left without repair and no gel in the abdomen. In the fourth group, the intestines left in the abdomen after applying the gel at the site of injury. Results In this study, 40 rats divided in four groups. Peritoneal adhesions in all four groups were evaluated two weeks after primary surgery based on Nair criteria. The results of all four groups showed that the third adhesion type (severe) had the highest (10 cases) in the first group and the lowest (5 cases) in the fourth group. This study showed that there is significant statistics difference between treatment groups (P value = 0.05). This difference was significant between the first and fourth groups and also between the first and third groups. Conclusions In this study, the effect of Oxiplex / AP absorbable gel was investigated which was statistically significant. The obtained data showed decreasing in the amount of adhesion in the fourth group (using absorbable anti-adhesion gel without suture) compared to the other groups and in the third group (without suture and non-gel application) comparing with the first group (suture repair) showed a decrease in adhesion. It can be claimed that this gel can decrease adhesions due to deserosation and also it can be agreed that in the absence of this gel, deserosation of less than one-third of the diameter of the intestine should be left untreated in the abdomen, which results in less adhesion than Lambert sutures without increasing the chance of intestinal perforation.