تأثير سه رويكرد آموزشي بر عملكرد بازي بسكتبال در دانشجويان پسر

هدف پژوهش حاضر، تعيين تأثير سه رويكرد آموزشي مبتني بر تاكتيك، تركيبي و تكنيك به تاكتيك (سنتي)بر تصميم‌گيري، اجراي مهارت، حمايت و يادگيري تكنيك‌هاي پايه‌اي بسكتبال بود. پژوهش ازنوع نيمه‌تجربي بود كه در يك طرح پيش‌آزمون ميان‌آزمون پس‌آزمون يادداري انتقال درمدت هشت هفته اجرا شد. شركت‌كنندگان 45 دانشجوي پسر بودند كه به سه گروه مبتني بر تاكتيك (15 نفر)، تركيبي (15 نفر) و سنتي (15 نفر) تقسيم شدند و در 18 جلسه آموزش بسكتبال شركت كردند. نتايج نشان داد كه دو گروه مبتني‌بر تاكتيك و تركيبي در تصميم‌گيري و حمايت نسبت به گروه سنتي بهتر بودند؛ اما در آزمون‌هاي مهارتي ايفرد، گروه تركيبي و سنتي بهتر عمل كردند. يافته‌ها پيشنهاد مي‌كنند كه مدل‌هاي آموزش مبتني‌بر تاكتيك و استفاده از فرايند پرسش و پاسخ درقالب بازي‌هاي تعديل‌شده روش تمريني مناسبي براي ارتقاي عملكرد بازي در دانشجويان هستند و به‌نظر مي‌رسد كه اين پيشرفت قابليت انتقال بيشتري به شرايط بازي واقعي را دارد.