روايي و پايايي آزمون رشد مهارت‌هاي‌حركتي درشت اولريخ – نسخه سوم در كودكان دختر و پسر هفت تا نه ساله شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسي جنبه‌هاي روان‌سنجي (پايايي و روايي) مجموعه آزمون مهارت‌هاي‌حركتي درشت اولريخ – نسخه سوم در كودكان هفت تا نه ساله تهراني بود. روش پژوهش، توصيفي و طرح پژوهش، مقطعي بود. تعداد 234 كودك هفت تا نه ساله شهر تهران از سه منطقه غرب، مركز و جنوب شرق تهران به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزار اين پژوهش مجموعه آزمون مهارت‌هاي‌حركتي درشت اولريخ – نسخه سوم بود. براي تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري تحليل عاملي تأييدي با استفاده از تكنيك مدل‌بندي معادلات ساختاري (SEM)، آلفاي كرونباخ، ضريب همبستگي درون‌طبقه‌اي، ضريب همبستگي پيرسون و T زوجي استفاده شد. پايايي همساني دروني خرده‌آزمون مهارت‌هاي توپي، جابجايي و كل آزمون براي دختران به‌ترتيب برابر با 0.74، 0.78 و 0.77، براي پسران به‌ترتيب برابر با 0.69، 0.85 و 0.78 و پايايي آزمون– آزمون مجدد برابر با 0.84، 0.73 و 0.79 به‌دست آمدند. ضرايب مربوط به پايايي درون‌ارزياب خرده‌آزمون‌هاي توپي، جابجايي و كل آزمون به‌ترتيب برابر با 0.89، 0.92 و 0.91 و پايايي بين‌ارزياب‌ها به‌ترتيب برابر با 0.85، 0.89 و 0.87 به‌دست آمد. روايي سازه، مدل دوعاملي اولريخ ازطريق تحليل عاملي تأييدي تأييد شد. ضرايب همبستگي بين متغير سن و نمرات خرده‌آزمون‌ها معنادار بودند و در سطح متوسط قرار داشتند. ضرايب مربوط به پايايي سازه‌اي در خرده‌مقياس‌هاي توپي و جابجايي به‌ترتيب برابر با 0.74 و 0.71 بود؛ بنابراين، آزمون و خرده‌مقياس‌هاي آن از پايايي سازه‌اي خوبي برخوردارند. با توجه به تأييد هر دو جنبه پايايي و روايي آزمون TGMD-3، مي‌توان با اطمينان از اين مجموعه آزمون براي ارزيابي و سنجش رشد مهارت‌هاي‌حركتي درشت در كودكان هفت تا نه ساله شهر تهران استفاده كرد.