تأثير يادگيري مشاركتي همياردبير و خودارزيابي بر انگيزش خود و عملكرد تحصيلي دانش آموزان سوم دبيرستاني

اين پژوهش با هدف بررسي تأثير يادگيري مشاركتي هميار دبير و خودارزيابي دانش آموزان بر «انگيزش خود» و پيشرفت تحصيلي در سطوح بالاي يادگيري دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش شبه آزمايشي بوده و عمل آموزشي در دو گروه آزمايش اجرا شد، روش تدريس يادگيري مشاركتي هميار دبير در يك گروه و در گروه ديگر همين روش به همراه خودارزيابي دانش آموزان به مدت هشت جلسه 90 دقيقه اي به كار گرفته شد. جامعه آماري كليه دانش آموزان پسر سال سوم دوره متوسطه نظري شهر بيرجند و نمونه پژوهش شامل 54 نفر به صورت 3 گروه 18 نفري (دوگروه آزمايش و يك گروه كنترل) بود. نمونه در دسترس و ابزار پژوهش بخشي از پرسشنامه راهبردهاي يادگيري خودانگيخته (MSLQ) پينتريچ و دي گروت به علاوه يك آزمون پيشرفت تحصيلي هندسه محقق ساخته براي سنجش سطوح پايين و بالاي حيطه شناختي بوده است. از آزمون تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي براي بررسي داده هاي آزمون انگيزش خود استفاده شده است. براي تحليل داده هاي حاصل از آزمون پيشرفت تحصيلي از آزمون تحليل واريانس مختلط استفاده شده است. عمده ترين يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه «يادگيري مشاركتي و خودارزيابي» درارتقاء «انگيزش خود» دانش آموزان در درس هندسه تأثير دارد. همچنين«يادگيري مشاركتي و خودارزيابي» بر مؤلفه هاي انگيزش خود يا همان «باورهاي انگيزشي» تأثير و تفاوت معناداري را در گروه ها نشان داد. علاوه بر اين، الگوي يادگيري مشاركتي هميار دبير و خودارزيابي هم در سطوح بالاي يادگيري و هم در سطوح پايين يادگيري دانش آموزان در حيطه ي شناختي تأثير مثبتي داشت.