رابطه اميد و خودكارآمدي با سازگاري تحصيلي در دانشجويان كارشناسي دانشگاه رازي كرمانشاه

Relationship between Hope and Self-Efficacy with Academic Adjustment Masters student at University of Razi

هدف از اين پژوهش، رابطه اميد و خودكارآمدي با سازگاري تحصيلي در بين دانشجويان كارشناسي دانشگاه رازي كرمانشاه بود. روش پژوهش توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه ايچند مرحله اي تعداد 185 نفر از بين آنها به عنوان نمونه انتخاب شد. براي گرداوري داده ها از ابزارهاي 1- پرسشنامه اميد 2- پرسشنامه خودكارآمدي و 3- پرسشنامه سازگاري تحصيلي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آمار توصيفي، همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد. نتايج يافته ها نشان داد كه خودكارآمدي و اميد رابطه معني داري با سازگاري تحصيلي دارند. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه اميد و خودكارآمدي توان پيش بيني سازگاري تحصيلي را دارند.

The purpose of this study, the relationship between hope and selfefficacy and academic adjustment among undergraduate students at Raze University in Kermanshah, The study was descriptive and correlation. 1- Hope questionnaire to collect data from devices.2- Self- Efficacy Questionnaire and, 3- academic adjustment questionnaire was used. To analyze the data, descriptive statistical tests, correlation and regression were used. The results showed that the efficacy and hope for a meaningful relationship with their academic adjustment. So it can be concluded that their hope and self-efficacy can predict academic adjustment