تحليل تاب‌آوري كشاورزان در برابر خشكسالي با تأكيد بر عوامل اقتصادي و سرمايه اجتماعي در نواحي روستايي (موردمطالعه: دهستان رونيز، شهرستان استهبان)

تاب‌آوري رويكردي مثبت به مقوله خشكسالي است كه در سال‌هاي اخير بيشتر به‌جاي آسيب‌پذيري در مطالعات مديريت بلاياي طبيعي مورد توجه قرار گرفته است. هدف مقاله حاضر تحليل وضعيت تاب‌آوري كشاورزان ساكن در دهستان رونيز (شهرستان استهبان) و شناسايي عوامل موثر بر ميزان تاب‌آوري آنان است كه در سال‌هاي اخير در برابر اين مخاطره قرار گرفته‌اند. تحقيق حاضر از نوع هدف كاربردي و روش انجام آن توصيفي تحليلي است. اطلاعات و داده هاي مورد نياز در اين پژوهش بر مبناي دو روش اسنادي و ميداني (پرسشنامه) جمع‌آوري شده است. واحد تحليل پژوهش، كشاورزان ساكن در محدوده مورد مطالعه هستند كه با استفاده از روش كوكران تعداد 230 كشاورز به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شده‌اند. همچنين داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از آزمون‌هاي آماري T تك نمونه‌اي، روش رگرسيون و ضريب همبستگي تجزيه تحليل شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در فرآيند تاب‌آوري كشاورزان سرپرست خانوار از بين دو عامل كليدي سرمايه اجتماعي و اقتصادي، عوامل اقتصادي تأثير بيشتري در ميزان تاب‌آوري در برابر خشكسالي دارد. همچنين نتايج نشان از آن دارد كه سرمايه اجتماعي بالاتر به تاب‌آوري قوي تر در برابر خشكسالي منجر مي شود.