پيش‌بيني انطباق‌پذيري مسير شغلي كاركنان مراكزصنعتي بر اساس مولفه‌هاي سرمايه‌ روانشناختي

به دنبال تغييراتي كه امروزه در دنياي كار روي داده است؛ انطباق‌پذيري مسير شغلي بيش از گذشته در موفقيت كاركنان، نقش يافته است. در اين راستا، پژوهش به بررسي نقش مولفه‌هاي اصلي سرمايه روان‌شناختي (خودكارآمدي، اميدواري، خوشبيني و تاب‌آوري) در پيش‌بيني انطباق‌پذيري مسيرشغلي كاركنان مراكز صنعتي پرداخته است. روش اين پژوهش توصيفي، از نوع همبستگي بود و آزمودني‌ها شامل230 نفر از كاركنان شاغل در مراكز صنعتي استان اصفهان بودند كه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌ي انطباق‌پذيري مسير شغلي يوسفي، پرسشنامه‌ي خوشبيني بدبيني سليگمن، پرسشنامه‌ي تاب‌آوري كانر و ديويدسون، مقياس اميد بزرگسالان اسنايدر و پرسشنامه‌ي خودكارآمدي عمومي شرر پاسخ دادند. نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان دادكه مولفه‌هاي خودكارآمدي، اميد و تاب‌آوري به ترتيب مي‌توانند 3/56 درصد از واريانس انطباق‌پذيري كاركنان را تبيين نمايند. از اين رو مي‌توان اين گونه استنباط كرد كه با پرورش سرمايه‌هاي روان‌شناختي افراد مي‌توان انطباق‌پذيري مسير شغلي آن‌ها را افزايش داد، به گونه‌اي كه بتوانند خود را با بسياري از تغييرات سازگار نمايند و به دنبال راه جديدي براي ادامه‌ي مسير شغلي مطلوب خود باشند.