تأثيرآموزش مهارت مثبت‌نگري بر شادكامي و باورهاي غير منطقي دانش‌آموزان نابينا

پژوهش با هدف بررسي تاثير آموزش مهارت مثبت‌نگري بر افزايش شادكامي و كاهش باورهاي غير منطقي دانش‌آموزان نابينا انجام گرفت. نمونه مورد پژوهش شامل 30 نفر از دانش‌آموزان نابينا (15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه گواه) بود كه به صورت نمونه‌گيري در دسترس از يكي از مراكز نابينايان شهر تهران انتخاب و بطور تصادفي در دو گزوه جايگزين شدند. آزمودني‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ شادكامي آكسفورد آرجيل ‌و لو و پرسشنامه باورهاي غير منطقي جونز بعنوان پيش آزمون و پس آزمون مورد ارزيابي قرار گرفتند. مداخله 8 جلسه‌اي بر روي گروه آزمايش اجرا شد. جهت سنجش اثر بخشي برنامه آموزشي مثبت‌نگري بر شادكامي و باورهاي غير منطقي دانش‌آموزان نابينا از روش تحليل كوواريانس چند متغيره استفاده شد.يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه آموزش گروهي مثبت ‌نگري بر شادكامي و باورهاي غير منطقي (ضرورت تأييد و حمايت ديگران، انتظار بيش از حد از خود، تمايل به سرزنش خود، واكنش به ناكامي، بي‌مسئوليتي عاطفي، بيش‌نگراني توام با اضطراب، اجتناب از مشكلات، وابستگي به ديگران، ناميدي نسبت به تغيير، كمال گرايي) تأثير دارد. در نتيجه مي‌توان از روش آموزش مهارت‌هاي مثبت‌نگري به عنوان روشي كارآمد براي افزايش شادكامي و كاهش باورهاي غير منطقي دانش‌آموزان نابينا استفاده نمود.