تبيين مدل شايستگي‌هاي ارتباطي درون‌فردي تشويق‌كننده روابط مثبت و اثربخش در سازمان از ديدگاه خبرگان دانشگاهي

هدف پژوهش بررسي شايستگي هاي ارتباطي درون فردي تشويق كننده روابط سازماني مثبت و اثربخش و نيز شناسايي ابعاد آن و تعيين نحوه تعامل بين آنها با استفاده از ديدگاه خبرگان دانشگاهي و از طريق مدل سازي ساختاري تفسيري بود. نمونه آماري پژوهش 17 نفر از خبرگان دانشگاهي بودند كه با روش نمونه گيري گلوله برفي انتخاب شده بودند. ابزار گردآوري داده ها يك جدول ماتريسي محقق ساخته بود. نتايج پژوهش نشان داد 9 بعد از ابعاد مهم شايستگي ارتباطي درون فردي عبارت بودند از خودآگاهي، خودپنداره مثبت، خودصحبتي مثبت، عزت نفس، اعتماد به نفس، خوش بيني، تصور تعاملات، خودمديريتي، و داشتن چارچوب مرجع؛ كه با استفاده از روش مدل سازي ساختاري تفسيري در چهار سطح تعاملي مختلف قرار گرفتند. همچنين نتايج نشان داد بر اساس تجزيه و تحليل نمودار قدرت نفوذ و ميزان وابستگي، داشتن چارچوب مرجع، خودپنداره مثبت، و عزت نفس كه در ناحيه نفوذ قرار گرفته بودند، نسبت به ساير ابعاد قدرت تأثيرگذاري بيشتري بر شايستگي ارتباطي درون فردي داشتند. پس از آنها خودآگاهي، اعتماد به نفس، خوش بيني، خودصحبتي مثبت، و تصور تعاملات كه در ناحيه پيوندي قرار گرفته بودند از ابعاد مهم شايستگي ارتباطي درون فردي بودند. خودمديريتي نيز در ناحيه وابسته قرار گرفت؛ و هيچ يك از ابعاد در ناحيه خودمختار قرار نگرفتند. به طور كلي، نتايج نشان داد ابعاد شايستگي ارتباطي درون فردي در سطوح مختلف بر يكديگر مؤثرند و تغيير در كيفيت هر بعد موجب تغيير در كيفيت ابعاد همان سطح و سطوح بعدي و به نوبه خود موجب تغيير در كيفيت روابط سازماني مثبت و اثربخش مي شود.