پيش‌بيني گرايش به موسيقي بر اساس مؤلفه‌هاي معنا در زندگي و هيجان خواهي

موسيقي يك صفت جهاني نوع بشر است كه در هر نقطه اين دنيا و در تمام سنين، نقش معناداري را در زندگي مردم بازي كرده است. در اين راستا هدف اين مطالعه پيش‌بيني گرايش به موسيقي بر اساس معنا در زندگي و هيجان خواهي بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود كه از بين دانشجويان دانشگاه شهيد باهنر كرمان 206 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه معنا در زندگي (استگر، فريزر، اويشي و كالر)، مقياس هيجان خواهي زاكرمن (زاكرمن، آيزنك و آيزنك) و پرسشنامه محقق ساخته شدت گرايش به موسيقي بود. داده‌ها به روش رگرسيون چندگانه تحليل شدند. از بين متغيرهاي مورد بررسي، متغير جستجوي معنا، تجربه طلبي و گريز از بازداري به طور معناداري شدت گرايش به موسيقي را پيش‌بيني كردند. نتايج پژوهش نشان داد كساني كه داراي ويژگي‌هاي تجربه طلبي و گريز از بازداري زيادي داشتند گرايش كمتري به موسيقي داشتند و كساني كه در جستجوي معنا بودند تمايل بيشتري به موسيقي نشان داده‌اند.