پيش‌بيني شادكامي زوجين بر اساس هوش معنوي و سبك‌هاي عشق‌ورزي: نقش واسطه‌اي سازگاري زناشويي

هدف از پژوهش پيش‌بيني شادكامي زوجين بر اساس هوش معنوي و سبك‌هاي عشق‌ورزي با نقش واسطه‌اي سازگاري زناشويي بود. طرح پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. نمونه آماري با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده، به حجم 360 دانشجوي متأهل مرد و زن از ميان 840 دانشجوي ساكن در خوابگاه متأهلين دانشگاه تهران انتخاب شد. به منظور جمع آوري داده ها، پرسشنامه هاي عشق استرنبرگ، هوش معنوي كينگ، شادكامي آكسفورد و سازگاري زناشويي اسپانير استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از روش‌هاي همبستگي پيرسون و مدليابي معادلات ساختاري (تحليل مسير) استفاده شد. نتايج نشان داد كه هوش معنوي، سبك‌هاي عشق‌ورزي و سازگاري زناشويي با شادكامي زوجين رابطه معني‌داري دارند. همچنين نتايج مدل نشان داد كه هوش معنوي و سبك‌هاي عشق‌ورزي اثر مستقيمي بر شادكاميزوجين دارند. متغير هوش معنوي اثر غير مستقيمي بر شادكامي زوجين ندارد در حالي كه سبك‌هاي عشق‌ورزي به واسطه سازگاري زناشويي با شادكامي زوجين رابطه دارد. در مجموع،نتايج حاصل از اين پژوهش نشان دادكه سازگاري زناشويي، نقش واسطه اي در پيش بيني شادكامي زوجين بر اساس هوش معنوي و سبك هاي عشق ورزي دارد.