اثربخشي درمان گروهي مديريت استرس به شيوه شناختي رفتاري بر تاب‌آوري و اميدواري زنان مبتلا به سرطان پستان

سرطان پستان شايع‌ترين سرطان زنان است كه بر جنبه‌هاي مختلف روانشناختي فرد اثر مي‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش مديريت استرس به شيوۀ شناختي – رفتاري بر تاب‌آوري و اميدواري زنان مبتلا به سرطان پستان بود. اين پژوهش ازجمله طرح‌هاي نيمه‌آزمايشي پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل و دورۀ پيگيري بود. 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌كننده به انجمن حمايت از بيماران سرطاني ياس كرمان به شيوۀ نمونه‌گيري دردسترس در تابستان سال 1394 انتخاب شدند. بيماران به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. سپس 30 نفر پرسشنامۀ تاب‌آوري كانر و ديويدسون و پرسشنامۀ اميدواري اشنايدر را تكميل كردند. گروه آزمايش در 10 جلسۀ 90 دقيقه‌اي مشاورۀ گروهي شركت كردند و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكردند. هر دو گروه پس از خاتمۀ جلسات درماني و دورۀ پيگيري يك ماهه مجدداً ارزيابي شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان دادند گروه درماني شناختي – رفتاري مديريت استرس سبب افزايش ميزان تاب‌آوري و اميدواري در گروه آزمايش شده است. پيگيري يك ماهه، نتايج به‌دست‌آمده در دو گروه را تأييد كرد. با توجه به تأثير آموزش مداخله بر افزايش تاب‌آوري و اميدواري زنان مبتلا به سرطان پستان، به‌كارگيري فنون شناختي – رفتاري در كنار درمان‌هاي پزشكي مي‌تواند در درمان اين بيماران مؤثر باشد.