اثربخشي آموزش صميميت با رويكرد اسلامي بر بهبود عملكرد خانواده

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش صميميت با رويكرد اسلامي بر عملكرد خانواده‌ زنان متأهل بود. پژوهش شبه‌تجربي و از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه‌ زنان مراجعه‌كننده به مركز مشاوره ضيائي شهرستان ميبد از فروردين الي شهريور 1392 بود. نمونه شامل 28 زن متأهل بود كه بر اساس روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به گروه‌هاي آزمايش و كنترل تقسيم شدند. متغير وابسته، عملكرد خانواده بود كه توسط آزمون ابزار سنجش خانواده (FAD) ارزيابي شد. افراد گروه آزمايش، در هشت جلسه آموزش صميميت با رويكرد اسلامي شركت كردند و گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. نتايج با استفاده از تحليل كوواريانس نشان داد كه تفاوت ميانگين نمرات در مرحله‌ پيش‌آزمون و پس‌آزمون، آزمودني‌هاي دو گروه (آزمايش و كنترل) در متغير عملكرد كلي معنا‌دار مي‌باشد. همچنين ابعاد ارتباط، نقش‌ها و كاركرد كلي در مرحله‌ پس‌آزمون به طور معناداري افزايش پيدا كردند. ولي در ابعاد حل مسئله، پاسخ‌گويي عاطفي، درگيري عاطفي و كنترل رفتار تفاوت معنادار نمي‌باشد.