بررسي تأثير هوش معنوي و خودكارآمدي معلمان بر سبك‌هاي تدريس آنان با ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي مختلف در شهرستان رودبار

هدف اين پژوهش بررسي تأثير هوش معنوي و خودكارآمدي معلمان بر سبك هاي تدريس آنان در شهرستان رودبار است كه ويژگي هاي جمعيت شناختي جنسيت، سابقه تدريس، رشته تحصيلي و وضعيت تأهل نيز در اين تأثير در نظر گرفته شده اند. از جامعه آماري معلمان دوره ابتدايي شهرستان رودبار به روش سرشماري كل تعداد223 نفر انتخاب شده اند. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه سبك تدريس گراشا (1996) و خودكارآمدي تدريس تسچانن موران و وولفولك هوي (2001) و هوش معنوي گينگ (2008) استفاده شده است. بعد از جمع آوري داده ها، روش هاي آمار توصيفي و استنباطي (رگرسيون چندگانه و واريانس چندراهه (MANOVA)) به كار گرفته شده اند. نتايج نشان مي دهد كه هوش معنوي و خودكارآمدي معلمان به طور مثبت و معنادار قدرت پيش بيني و تأثيرگذاري بر سبك هاي تدريس معلمان دارند. هيچ يك از متغيرهاي جمعيت   شناختي ذكرشده نيز بر خودكارآمدي معلمان تأثير معني دار نداشته است. در بين معلمان با رشته تحصيلي مختلف از نظر هوش معنوي تفاوت معني دار هست. معلمان داراي رشته تحصيلي مرتبط داراي هوش معنوي بيشتري هستند.