بررسي خطبه هاي جنگ امام علي (ع) بر اساس نظريه كنش گفتاري

اين جستار به ارائه نظريه كنش گفتاري آستين و تعاريف و تقسيمات وي و همچنين اقدامات تكميلي سرل مي پردازد. سپس خطبه هاي جنگ 34، 27، 25 و 179 را از ديدگاه نظريه كنش گفتاري بررسي كرده و تلاش مي كند پنجره اي به روي تحقيقات كاربرد شناسانه و كنش گفتاري در متون ادبي بگشايد. به‌منظور نيل به اين هدف، در ابتدا به برشماري كنش هاي گفتاري پنج گانه و مفاهيم مستقيم و غيرمستقيم آن پرداخته و با توجه به بافت، خطبه‌هاي مذكور از ديدگاه كاربردشناسي تحليل مي شود. از نتايج قابل‌ذكر، درصد بالاي كنش عاطفي در ميان آمار كنش هاي پنج گانه است كه در خطبه هاي بررسي شده به ترتيب اين ارقام را ثبت كرده است: 56%، و 60%، و 46%، و 80%. نسبت افزايش و كاهش پنج كنش گفتاري در خطبه هاي جنگ امام علي (ع) نسبت مشتركي است، به‌گونه‌اي كه حداكثر كنش ها متعلق به كنش عاطفي است. كنش اظهاري در سه خطبه در جايگاه دوم و كنش ترغيبي در مرتبه سوم قرار دارد. كمترين ميزان ثبت شده از آن كنش تعهدي و اعلامي است، زيرا امام علي (ع) در پي بيان تعهد خويش به امر خاصي نبوده است، كما اين كه ايشان در صدد بيان شرايط جديدي نيست كه مستوجب تعهد به آن باشد.