بررسي اعتبار شعر جاهلي به ‌عنوان مصدر استشهاد در نحو عربي

شعر قديم عربي، به‌ويژه شعر جاهلي، ازمهم‌ترين مصادر استشهاد در زبان عربي به شمار مي‌آيد كه نحويون در توجيه و تدوين بسياري از قواعد صرف و نحوي از آن استفاده مي‌كردند. با توجه به اين كه پايه و اساس قواعد صرف و نحو مبتني بر سخن قديم عرب اعم از شعر و نثر و نيز آيات قرآن كريم است، نحويان از ميان منابع استشهاد در نحو (قرآن كريم، كلام عرب، حديث، شعر و نثر فني)، در برابرآن‌ها، متفاوت عمل كردند.بدين معنا كه برخي بيشتر شعر جاهلي را براي توجيه قواعد نحو برگزيدند و برخي ديگر، منابع ديگر ازجمله قرآن كريم را براي اين كار مناسب مي‌ديدند. ما در اين مقاله در پي آنيم تا جايگاه شعر جاهلي را در بين مصادر استشهاد نحويان تبيين نماييم و براي نقد و بررسي اين موضوع مباحث خود را در سه بخش تنظيم نموده‌ايم: 1 بررسي مهم‌ترين منابع استشهاد نحويان.2 تبيين معيارهاي اعتبار شواهد نحوي با توجه به ديدگاه‌هاي نحويان.3 ميزان اعتبار شعر جاهلي به‌عنوان يكي از منابع استشهاد با توجه به معيارها و ملاك‌هاي استشهاد نحويان.