عنوان مقاله :
اثر بخشي تصوير سازي ذهني جنبشي بر اعتماد به نفس ورزشي در ورزشكاران
عنوان به زبان ديگر :
The effect of mental kinestick imagery on athletic confidence
پديد آورندگان :
پورمرادكهن، پريسا دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي , حاتمي، فرزانه دانشگاه تربيت دبير شهيدرجايي - گروه رفتار حركتي , بقاييان، معصومه دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي , اميري، محسن دانشگاه رازي - دانشكده علوم اجتماعي - گروه روانشناسي، كرمانشاه، ايران
كليدواژه :
شوت سه گام بسكتبال , اعتماد به نفس ورزشي , تصوير سازي جنبشي
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير تصويرسازي ذهني جنبشي بر اعتماد به نفس ورزشي انجام شد. اين پژوهش از نوع مطالعات نيمه تجربي بود و جامعه آن شامل تمامي افرادي بود كه به صورت آماتور در رشته بسكتبال فعاليت مي كردند. روش نمونه گيري اين پژوهش از نوع نمونه گيري در دسترس بود، بدين منظور 30 نفر از دانشجويان رشته تربيت بدني دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرمانشاه به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شركت كرده و بر اساس پرسشنامه تصويرسازي تجديدنظر شده هال و مارتين(1997)، به روش جور كردن نمرات، در دو گروه 15 نفره تصويرسازي جنبشي و كنترل قرار گرفتند. به منظور سنجش اعتماد به نفس ورزشي شركت كنندگان در پيش آزمون و پس آزمون از مقياس اعتماد به نفس ورزشي ويلي و نايت(2002) استفاده شد. گروه آزمايشي در مرحله اكتساب 6 جلسه تمرين كردند و در هر جلسه به 30 تمرين تصويرسازي جنبشي و سي شوت سه گام بسكتبال پرداختند و اين در حالي بود كه گروه كنترل در هر جلسه فقط به تمرين سي شوت سه گام بسكتبال پرداختند. نتايج نشان داد كه با كنترل نمره پيش آزمون، بين نمرات پس آزمون اعتماد به نفس ورزشي دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معنادار وجود داشت. يافته هاي اين پژوهش مويد تاثير تصويرسازي ذهني جنبشي بر بهبود اعتماد به نفس ورزشي در ورزشكاران است.
چكيده لاتين :
The present study aimed at
investigating the effect of mental
kinestick imagery on athletic
confidence. The population of this
quasi-experimental study comprised
the whole amateur basketball players.
Available sampling was used as the
instrument, such that 30 physical
education students from Islamic Azad
University of Kermanshah
volunteered to participate in this
study. They were classified into two
groups of kinestick imagery and
control, using matching scores method
in Revised Hall and Martin’s (1997)
questionnaire. Further, Willie and Knight’s (2002) scale of athletic
confidence was used to measure
participants’ athletic confidence in
pre- and post-test. The experimental
group did six sessions of thirty-minute
kinestick imagery exercise and pay
lay-up shot, while the control group
only pay lay-up shot. With controlling
the pre-test scores, The results
indicated a statistically significant
difference between the two groups in
post test of athletic confidence scores.
The implication of this study is the
impact that mental mental kinestick
imagery has on improving athletic
confidence in athletes.
عنوان نشريه :
رويش روان شناسي