پاسخ هاي فيزيولوژيكي دانه رست هاي كنجد به پلي اتيلن گليكول 6000

تحمل به تنش آبي تقريباً در تمام گونه ها يا ارقام گياهي مشاهده مي شود، ولي ميزان اين تحمل از گونه به گونه يا رقم به رقم متفاوت است. كنجد (Sesamum indicum L.) يك گياه زراعي روغني مهم است. هدف اين پژوهش بررسي اثرات اكسيداتيو و پاسخ هاي آنتي اكسيداني در دو رقم كنجد (Sesamum indicum L.) داراب 14 و يكتا تحت تاثير سطوح مختلف پلي اتيلن گليكول 6000 بوده است. تيمارهاي پلي اتيلن گليكول شامل پتانسيل هاي اسمزي معادل 0، 3/0، 6/0 و 9/0 مگاپاسكال بود. نتايج نشان داد كه با افزايش پتانسيل اسمزي، جوانه زني بذر، طول دانه رست ها، وزن تر و خشك، محتواي نسبي آب، و پروتئين كاهش، ولي محتواي هيدروژن پراكسيد، مالون دي آلدهيد و پرولين افزايش مي يابد. همچنين فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان شامل سوپراكسيدديسموتاز، پراكسيداز، كاتالاز و آسكوربات پراكسيداز دانه رست هاي هر دو رقم با افزايش كمبود آب افزايش يافت. بر اساس اين پژوهش، دانه رست هاي رقم يكتا از رقم داراب 14 نسبت به كمبود آب بردبارتر مي باشند.