نمو كيسه هاي ترشحي در پرتقال رقم والنسيا(- Citrus sinen sis var.Valencia ): اثر پوتريسين و متيل جاسمونات بر ساختار يكسه ها در ميوه هاي انبار شده

كيفيت ميوه يك ويژگي خيلي پيچيده است كه تحت تاثير عوامل ژنتيكي و محيطي قرار ميگيرد. به طور معمول، در دوره پس از برداشت، تيمارهاي مختلفي از جمله سرما يا برخي مواد شيميايي استفاده م يشود تا پيري ميوه را به تاخير بيندازد و نيز كيفيت ميوه را حفظ نمايد. در پژوهش حاضر، تشكيل حفرات ترشحي در تخمدان جوان و اثر تيمارهاي پوتريسين 5/2 و 5 ميلي مولار و متيل جاسمونات با غلظت 10 ، 20 ميكرومولار روي ساختار بافت هاي ترشحي در ميوه رسيده و انبار شده ي پرتقال رقم والنسيا ( C. sinensis. var.Valencia) مورد مطالعه و بررسي قرار گرفت. بر شهاي ميكروتومي و دستي از تخمدان در مراحل اوليه نمو به منظور مطالعه كيسه و از فرابر ميو ههاي بالغ انبار شده براي مطالعه اثر تيمار روي ساختار كيسه، تهيه و مطالعه شدند. تغ ييرات تكويني تشكيل كيسه ها (حفرات) داراي 4 مرحله شامل شروع بنيا نگذاري يكسه، مرحله تشكيل فضاي بين سلولي، مرحله گسترش حفره ها و مرحله بلوغ مي باشد. كيشه ها هم در لايه هاي زير اپيدرمي و هم عمق يتر تشكيل م يشود. در ابتدا تشكيل كيسه ها به صورت شيزوژن و در نهايت ليزوژن م يباشد. ساختار يكس ههاي تشكيل شده، تعداد آنها و نيز اندازه محور طولي و عرضي، در ميوه هاي شاهد و تيمار شده تفاوت معن يداري در سطح يك درصد نشان ندادند. مطالعه تعداد كيس هها، محور طولي و عرضي آن در اگزوكارپ (فلاويدو) با استفاده از استرئوميكروسكوپ نتايج مشابه نتايج حاصل از بر شهاي ميكروتومي و دستي را نشان داد. اين نتايج نشان م يدهد كه استفاده از تيمارهاي ذكر شده هيچگونه تغييري در ساختارهاي ترشحي ايجاد نميكند