اندازه گيري شدت جزايرحرارتي سطحي شهري با استفاده از شاخص هاي پوشش گياهي و شهري؛ مطالعه ي موردي: شهرهاي رشت و لنگرود

در اين مقاله روش جديدي براي اندازه گيري شدت جزيره هاي گرمايي سطحي شهري پيشنهاد مي شود كه از رابطه بين دماي سطح زمين (LST) و شاخص تفاضلي يكنواخت شده ي شهري(NDBI) وشاخص تفاضلي يكنواخت شده ي گياهي(NDVI) كه در تصويري به نام نقشه درصد شهري با هم تركيب مي شوند، استفاده مي كند. با توجه به رفتار LST و رابطه آن با نوع پوشش زمين مي توان گفت كه رابطه بين LST و نقشه درصد شهري از يك تابع خطي پيروي مي كند و مي توان اين تابع خطي را به نمودار دماي سطح زمين برحسب كاربري زمين برازش داد. انتظار مي رود از شيب به دست آمده از اين خط برازش داده شده شدت جزيره گرمايي شهري (UHII) محاسبه شود. به دليل  ضعف شاخص NDBI اين روش براي مناطق بياباني دقت پاييني دارد ولي در مناطق با پوشش معتدل از دقت بالايي برخوردار است. در اين مقاله از داده هاي ماهواره LANDSAT7 سنجنده +ETM روي منطقه رشت مركز استان گيلان و از داده هاي ماهواره LANDSAT8 سنجنده OLI/TIR مربوط به منطقه لنگرود دراستان گيلان استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد برازش خوب يك خط به نمودار LST بر حسب NDBI و نقشه درصد شهري يك روش مناسب براي محاسبه شدت جزيره گرمايي شهري است و در مقايسه با روش هاي قديمي دقت و كارايي بالاتري دارد.