شناسايي نشانگرهاي SNP آگاهي‌بخش مرتبط با صفات و شاخص‌هاي رشد ريشه، كارايي مصرف آب و كارايي تعرق در گندم دوروم با استفاده از تحليل ارتباط در گستره ژنوم (GWAS)

با هدف بررسي كنترل ژنتيكي صفات و شاخص هاي رشد ريشه و هم چنين ارزيابي كارايي مصرف آب و كارايي تعرق گياه در ژرم پلاسم گندم دوروم، از تحليل ارتباط در گستره ژنوم استفاده شد. تعداد 3321 نشانگر SNP پلي مورف تثبيت شده در گندم دوروم (با حداقل 5 درصد الل مينور) با استفاده از مدل آماري خطي آميخته (MLM) روي صفات ارزيابي شده در يك جمعيت ساختارمند متشكل از سه زير جمعيت (112ژنوتيپ) براي تحليل ارتباط استفاده شد. مشخص شد كه طول ريشه هاي بذري با نشانگرهايي روي كروموزوم هاي A2 و B1 ارتباط داشت درحالي كه طول ريشه هاي گسترش يافته تحت كنترل قسمت هايي از كروموزوم هاي A1 و B6 بود. وزن ريشه نيز با نشانگرهايي روي كروموزوم هاي B2 و B5 ارتباط معني دار داشت. حجم ريشه با نشانگري روي كروموزوم B7 مرتبط بود. به همين ترتيب، براي سطح ريشه و قطر ريشه نيز نشانگرهاي پيوسته اي كه بخش عمده اي از تغييرات اين صفات را كنترل مي كردند شناسايي شد. تعداد 20 نشانگر آگاهي بخش براي صفت كارايي مصرف آب شناسايي شد. از اين نشانگرها 11 مورد روي ژنومA (كروموزوم هاي 1، 2، 3، 5 و 6) و نه مورد نيز روي ژنوم B گندم دوروم قرار داشت (كروموزوم هاي 2، 3 و 4). كارايي تعرق در گندم دوروم نيز كنترل ژنتيكي داشت و كروموزوم هاي A2، A3 و A6 از ژنوم A و كروموزوم هاي B2 و B3 نيز از ژنومB در كنترل اين صفت مشاركت داشتند. در چنين مواردي كه تعداد اندكي نشانگر بخش عمده اي از تغييرات يك صفت را كنترل مي كنند، مي توان با گزينش ژنومي در جمعيت هاي اصلاحي در حال تفرق در حداقل زمان به ژنوتيپ هاي ايده آل رسيد.