تحليل گفتمان تصانيف عارف قزويني در دوران مشروطيت، بر اساس روش شناسي فوكو

دوره مشروطه، آغاز پيدايش و گسترش جريان خردگرايي مدرن در ايران است. با ورود مضامين سياسي و اجتماعي در حوزه شعر و موسيقي، گفتمان سياسي دوره مشروطه در بستر موسيقي و ادبيات شكل گرفت. تصانيف ميهني از ابزارهاي قدرتمند براي گسترش پيام مشروطيت بود چنانچه تحولات اجتماعي، سياسي، فرهنگي و اقتصادي در اين دوره  بر چيستي توليد موسيقي موثر بود. اين مطالعه با كاربرد روش شناسي فوكو در تحليل تصانيف ميهني عارف قزويني كوشيده است به اين پرسش پاسخ دهد كه تحولات دوره مشروطه چه صورت بندي را در گفتمان تصانيف عارف قزويني پديد آورده است؟ موسيقي ايران با تصانيف انقلابي موسيقيدانهايي نظيرعارف قزويني متحول شد. اين تصانيف به ترتيب فراواني مقوم گفتمان ناسيوناليسم، ليبراليسم، پارلمانتيسم، دموكراتيسم، سوسياليسم و سكولاريسم هستند. گفتمان ناسيوناليسم محور  همه تصانيف را سامان بخشيده است. تغيير جايگاه شعر و موسيقي، صورتبندي نو در تصانيف و اشعار؛ نقد قدرت و شكل گيري موسيقي مبتني بر موسيقي غربي، از ويژگيهاي اين دوره است.