تحليل جامعه شناختي ناسزاگويي در گفتار به مثابه يك پاد فرهنگ «پژوهشي در سطح شهر رشت»

در سال‌هاي اخير شاهد نوعي آنومي ‌اخلاقي در سطوح مختلف جامعه و مبدل شدن آن به نوعي نا سازگاري اخلاقي در سطح عمومي جامعه هستيم. در فرايند اين تغيير و تحول، يكي از شيوه هايي كه به مراتب كاربرد ان نيز افزايش يافته است، مقاومت فرهنگي است. يكي از نشانه هاي مقاومت فرهنگي ناسزاگويي و بدزباني و افزايش خشونت در گفتار است. در اين پژوهش از نظريه بورديو( براي متغير سرمايه فرهنگي)، فوكوياما و كاكس ( براي متغير اعتماد اجتماعي) و رابرتسون و گيدنز ( براي متغير جهاني شدن) استفاده شده است. از اين حيث، هدف پژوهش حاضر، تحليل جامعه‌شناختي و ارائه ي نشانه هاي افزايش ناسزاگويي در گفتار است. با توجه به هدف ذكر شده، نوع روش تحقيق، روش‌ كمي (پيمايشي) است. كه در بين 384 نفر از جوانان سطح شهر رشت، با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي تصادفي به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب ‌شده‌اند. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه عوامل اجتماعي و فرهنگي به ترتيب شامل متغيرهاي اعتماد اجتماعي، جهاني‌شدن فرهنگي و سرمايه فرهنگي توانسته‌اند 0.24 درصد و عوامل فردي به ترتيب شامل پايگاه اقتصادي و اجتماعي، وضعيت تأهل، سن و جنسيت توانسته‌اند، 0.22 از واريانس ناسزاگويي در گفتار پاسخگويان را پيش‌بيني نمايند.