بررسي رابطه بين همرهنگي، تشخص‏طلبي و طبقه اجتماعي اقتصادي با ميزان مدگرايي (مورد مطالعه: دانشجويان كارشناسي دانشگاه تبريز)

هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان گرايش به مد در بين دانشجويان دانشگاه تبريز و ميزان تأثير دو انگيزه اصلي مدگرايي، يعني همرنگي و تشخص‏طلبي بر آن است. در اين رابطه به نقش تعديل‏گر طبقه اجتماعي اقتصادي بر انگيزه مدگرايي نيز توجه شده است زيرا به نظر مي‌رسد كه مدگرايي در بين طبقات مختلف، معاني متفاوتي داشته باشد. در اين راستا، 382 نفر از دانشجويان به صورت نمونه‌گيري طبقه‌اي (بر حسب دانشكده/ جنسيت) انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته مورد بررسي قرار گرفتند و از نرم‌افزارهاي SPSS و LISREL براي تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه ميانگين مدگرايي در بين پاسخگويان در سطح پايين‌تر از حد متوسط قرار دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي تشخص‏طلبي و همرنگي توانسته‌اند 0/45 از تغييرات مدگرايي را تبيين كنند. بر طبق نتايج تحليل مسير، رابطه معنادار و مثبتي بين همرنگي و تشخص‏طلبي با مدگرايي وجود دارد. تأثيرات كلي طبقه اجتماعي اقتصادي بر مدگرايي به دليل تأثيرات آن بر همرنگي و تشخص‏طلبي، مثبت مي‌باشد و انگيزه مدگرايي در دانشجويان طبقات بالا، تشخص‏طلبي و در دانشجويان طبقات پايين همرنگي است.