سنجش تأثير شبكه‌هاي اجتماعي بر مشاركت سياسي: مطالعۀ موردي دانشجويان دانشگاه مازندران

مشاركت سياسي كه يكي از انواع مشاركت است، از شاخص‏هاي توسعۀ اجتماعي و سياسي در كشورها به ‏شمار مي‏رود. نظريه‌پردازان علوم اجتماعي و سياسي و سياست‌ورزان همواره به انتخابات به‌صورت بارزترين شيوه و تجلي اين مشاركت توجه كرده‌اند. در جمهوري اسلامي ايران نيز مطالعۀ رفتار انتخاباتي، به‌ويژه در دهۀ اخير، به‌طور جدي در دستور كار پژوهشگران حوزه‌هاي مربوط قرار داشته است. پرسش اصلي مقالۀ حاضر اين است كه آيا بين استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي با مشاركت سياسي رابطه وجود دارد يا خير؟ و در صورت وجود رابطه ميان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي با مشاركت سياسي، استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي چه تأثيري بر ابعاد مشاركت سياسي دانشجويان دارد؟ هدف از نگارش اين مقاله، بررسي رابطۀ ميان شبكه‌هاي اجتماعي و رفتار انتخاباتي در ميان دانشجويان دانشگاه مازندران است. با تقسيم شبكه‌هاي اجتماعي (سرمايۀ اجتماعي شبكه) به سه بعد تعاملي، ساختي و كاركردي و مشاركت سياسي (رفتار انتخاباتي) به سه سطح تماشاگرانه، متوسط و فعال، يافته‌هاي پژوهش نشان داد رابطه‌اي كاملاً مثبت بين شبكه‌بندي اجتماعي (سلسله‌مراتب شبكه و انواع مشاركت) و مشاركت سياسي وجود دارد و بعد ساختي شبكه‌هاي اجتماعي بيشترين تأثير را بر رفتار انتخاباتي دانشجويان داشته‌اند. براي آزمون فرضيه‌ها از روش تحليل همبستگي و تحليل رگرسيون چندمتغيره استفاده شد.