عوامل اجتماعي ـ فرهنگي مرتبط با ميزان گرايش شهروندان به ورزش همگاني در خلخال

هدف اين پژوهش، بررسي جامعه‌شناختي عوامل اجتماعي و فرهنگي مرتبط با گرايش شهروندان شهر خلخال به ورزش همگاني بود. چارچوب نظري پژوهش، تركيبي از نظريۀ جامعه‌پذيري ورزشي هورن (2000)، نظريۀ خودآيينه‌اي چارلز هورتن كولي (1902)، نظريۀ عمل پير بورديو (1990) و نظريۀ فمنيستي هريس (1996)، چو و فلشين (2001) است. روش پژوهش، پيمايش و ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامۀ محقق‌ساخته بود. از شهروندان بالاي 15 سال شهر خلخال با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي تصادفي 379 نفر براي نمونۀ آماري پژوهش انتخاب شدند. تحليل آماري يافته‌ها نشان داد بين متغيرهاي حمايت خانواده، تصور خويش از بدن، سرمايۀ اجتماعي، سرمايۀ فرهنگي و سرمايۀ اقتصادي شهروندان و ميزان گرايش آنان به ورزش همگاني، رابطۀ مثبت دارد (0/05 ≤ P). تفاوت ميزان گرايش شهروندان به ورزش همگاني بر اساس جنسيت، سن، شغل و سطح تحصيلات، معنادار و بر اساس وضعيت تأهل، غيرمعنادار است و نمرۀ ميانگين ميزان گرايش به ورزش همگاني شهروندان 50 است. همچنين يافته‌هاي پژوهش درخصوص نوع ورزش‌هاي همگاني مورد علاقۀ شهروندان شهر خلخال نشان مي‌دهد ورزش‌هاي آبي، ورزش‌هاي بومي ـ محلي، ورزش بزرگسالان، ورزش كاركنان دولت، ورزش‌هاي طبيعي مثل كوهنوردي، ورزش صبحگاهي، آمادگي جسماني، پياده‌روي خانوادگي، به‌ترتيب از اولويت‌هاي ورزش‌هاي همگاني مورد علاقۀ شهروندان شهر خلخال محسوب مي‌شوند.