بررسي رابطۀ بين ابعاد خودكارآمدي‌ فرزندان با سرمايه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي خانواده

هدف اين پژوهش، پيش‌بيني ابعاد خودكارآمدي (تحصيلي، اجتماعي و عاطفي) دانش‌آموزان بر اساس سرمايه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي خانواده است. بدين‌منظور، 398 نفر از دانش‌آموزان مقطع متوسطۀ شهر شيراز به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار سنجش ابعاد خودكارآمدي‌، مقياس خودكارآمدي موريس و ابزار سنجش سرمايه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي، مقياس‌هاي محقق‌ساخته است. براي تعيين روايي همۀ ابزار‌ها از روايي سازه و روش آماري تحليل عاملي اكتشافي استفاده شده و پايايي آن‌ها با استفاده از ضرايب آلفا‌ي كرونباخ و كودر‌ ـ ‌ريچاردسون محاسبه شده است. در اين پژوهش كه از نوع همبستگي است، داده‌ها با استفاده از روش آماري رگرسيون چندگانه به شيوۀ همزمان تجزيه و تحليل شدند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كالاي فرهنگي، خودكارآمدي تحصيلي را و رفتارهاي فرهنگي، خودكارآمدي اجتماعي را به‌طور مثبت و معناداري مي‌توانند پيش‌بيني كنند. و كالاي فرهنگي و رفتارهاي فرهنگي به‌طور مثبت و معنادار و اعتماد به‌صورت منفي و معناداري مي‌توانند خودكارآمدي عاطفي را پيش‌بيني كنند. نتيجه‌گيري اساسي پژوهش حاضر اين است كه والدين و مدرسه‌ها با افزايش ميزان كالاي فرهنگي به‌عنوان بعدي از سرمايۀ فرهنگي، خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزان را مي‌توانند افزايش دهند. خانواده‌ها و مدارس با تشويق رفتارهاي فرهنگي، به خودكارآمدي اجتماعي دانش‌آموزان مي‌توانند كمك كنند و با افزايش دسترسي دانش‌آموزان به كالاهاي فرهنگي و تشويق آنان به انجام رفتارهاي فرهنگي، خودكارآمدي عاطفي آنان را مي‌توانند ارتقاء بخشند.