تأثير معنويت در محيط كار بر سايش اجتماعي با نقش ميانجي: جوّ اخلاقي سازماني (مورد مطالعه: سازمان تأمين اجتماعي شهر اصفهان)

اين پژوهش با هدف بررسي تأثير معنويت در محيط‏ كار بر سايش اجتماعي با نقش متغير ميانجي جوّ اخلاقي سازمان در سازمان تأمين اجتماعي شهر اصفهان انجام شده است. اين پژوهش به‌لحاظ اينكه عوامل مؤثر بر سايش اجتماعي را با معنويت در محيط كار و متغير ميانجي جوّ اخلاقي بررسي مي‌كند و سايش را به‌عنوان متغير وابسته در نظر مي‌گيرد، نسبت به پژوهش‌هاي گذشته، نوآوري دارد. جامعۀ آماري اين پژوهش، شامل 270 نفر از كاركنان سازمان تأمين اجتماعي شهر اصفهان بود كه با تعيين حجم نمونۀ آماري به‌روش تصادفي ساده و بر اساس جدول مورگان، 159 نفر تعيين شد. براي جمع‏آوري اطلاعات از سه پرسشنامۀ استاندارد معنويت در محيط كار ميليمن و همكاران (2003)، سايش اجتماعي دافي و همكاران (2002) و پرسشنامۀ جوّ اخلاقي سازمان ويكتور و كولن (1993) استفاده شد. براي تعيين روايي پرسشنامه از روش روايي صوري و روايي سازه به‌كمك روش معادلات ساختاري و براي تعيين پايايي پرسشنامه از روش آلفاي كرونباخ استفاده شد. تجزيه‏ و تحليل اطلاعات جمع‏آوري‏شده با استفاده از نرم‏افزارهاي SPSS21 وAmos21 انجام شد. فرضيه‌هاي پژوهش با استفاده از روش معادلات ساختاري بررسي شد. نتايج نشان‌دهندۀ تأثير معكوس معنويت در محيط كار بر سايش اجتماعي با ضريب مسير (0/45)، تأثير مستقيم معنويت در محيط ‏كار بر جوّ اخلاقي‏ سازماني با ضريب مسير (0/78) و تأثير معكوس جوّ اخلاقي‏ سازماني بر سايش اجتماعي با ضريب مسير (0/35) بود. همچنين نتايج پژوهش نشان داد جوّ اخلاقي سازمان در تأثير معنويت در محيط كار بر سايش اجتماعي با ضريب مسير(0/27) نقش ميانجي را ايفا مي‏كند.