نقش اهمال‌كاري شغلي در عدالت سازماني ادراك‌شده مطالعه موردي كاركنان دانشگاه پيام‌نور همدان

پژوهش حاضر به منظور توصيف، پيش‌بيني و تبيين اهمال‌كاري شغلي ازطريق متغيرهاي عدالت سازماني انجام شده است. روش پژوهشازلحاظ هدف، كاربردي و ازلحاظ شيوه گردآوري و تحليل داده‌ها، جزء پژوهش هاي توصيفي(غيرآزمايشي) است. طرح پژوهش از نوع طرح‌هاي همبستگي چندمتغيره است. جامعه آماري پژوهش، كليه كاركنان دانشگاه پيام‌نور همدان در سال تحصيلي 1395-1394 به تعداد 80 نفر است. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي نسبي و مطابق با جدول كرجسي و مورگان، نمونه‌اي به حجم 66 نفر انتخاب شده است. ابزار گردآوري داده‌ها دو پرسش‌نامه اهمال‌كاري سازماني (محقق‌ساخته) و پرسش‌نامه عدالت سازماني نيهوف و مورمن (1993) را شامل مي‌شود. براي آزمون فرضيه باتوجه‌به اينكه طرح پژوهش از طرح‌هاي همبستگي چندمتغيري است، از روش رگرسيون استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد عدالت سازماني كه كاركنان سازمان، آن را ادراك مي‌كنند پيش‌بيني‌كننده معتبري از اهمال‌كاري شغلي است. به‌عبارت‌ديگر، بين عدالت سازماني كه كاركنان ادراك‌ كردند و ميزان اهمال‌كاري شغلي، رابطه منفي وجود دارد و عدالت مراوده‌اي نسبت به دو متغير ديگر عدالت سازماني (توزيعي و رويه‌اي)، ارتباط قوي‌تري با اهمال‌كاري شغلي دارد. براساس نتايج پژوهش متغيرهاي سن، جنسيت، سابقه شغلي، مدرك تحصيلي و رشته تحصيلي، رابطه معناداري با اهمال‌كاري شغلي نداشتند؛ اما ميزان عدالت توزيعي ادراك‌شده در كاركنان زن به‌طور معناداري كمتر از كاركنان مرد است.