واكنش جنبش دانشجوييِ دهه 1340 به سبك‌هاي هويتيِ نيروهاي سياسي جبهه ملي، حزب توده، روحانيان سنتي و نهضت آزادي

آزادي نسبي اوايل دهه 1340 در حكومت پهلوي، فرصتي براي بازسازي و فعاليت دوباره جنبش دانشجويي در ايران فراهم‌آورد. جنبش دانشجويي به‌دليل سركوب سياسي دهه1330، نااميدي از روش‌هاي رفورميستي و چيرگي مبارزات چريكي در برخي كشورهاي جهان سوم، به‌سوي راديكال‌شدن سوق‌يافت؛ در اين دوران، برخي از احزاب و نيروهاي سياسي و اجتماعي مانند جبهه ملي، حزب توده، روحانيان سنتي و نهضت آزادي سعي‌كردند هويت‌هاي مشروع، برنامه‌دار و مقاومت را تعريف و دانشجويان را به پذيرش اثربخش‌بودن اقدام‌هاي اصلاح‌گرانه (رفورميستي) ترغيب‌كنند؛ اين مسئله كه دانشجويان در دهه 1340 چه واكنشي به هويت‌هاي مشروع، برنامه‌دار و مقاومت جبهه ملي، حزب توده، روحانيان سنتي و روشن‌فكران ديني داشتند، موضوع اين نوشتار است. چارچوب نظري مقاله، هويت «كاستلز» و روش به‌كاررفته در نوشتار تطبيقي است. نتيجه تحقيق نشان‌داد كه انطباق‌نداشتن هويت‌هاي مشروع، برنامه‌دار و مقاومتِ نيروهاي سياسي (جبهه ملي، حزب توده، روحانيان سنتي و نهضت آزادي) با انتظارات دانشجويان، طرد آنها را ازسوي جنبش دانشجويي سبب‌شد.