نقش ايدئولوژي در فرايند جنبش انقلابي (مقايسه انقلاب‌هاي ايران و نيكاراگوئه)

مقايسه‌ نقش ايدئولوژي در فرايند جنبش انقلابي ايران و نيكاراگوئه، مسئله مركزي اين نوشته است؛ دراين‌راستا استدلال‌مي‌كند، اين دو انقلاب، گونه‌هايي جديد از انقلاب‌ها را معرفي‌كردند كه به تجديدنظر در نظريات انقلاب منجرشدند تاجايي‌كه نقش ايدئولوژي در اين انقلاب‌ها، جلب توجه متفكران اين حوزه را به عناصر فرهنگي در تبيين انقلاب درپي‌داشته‌است. هنوز نقش ايدئولوژي و مقولات مربوط به آگاهي جمعي در تبيين انقلاب‌ها محل گفتگو است و تنها تحقيق‌هاي تجربي با ارجاع به انقلاب‌هاي مشخص مي‌تواند استدلال يك طرف را در مقام برتر بنشاند. رجوع به انقلاب‌ها و مطالعه نقش ايدئولوژي، درراستاي مطالعه‌ نقش آگاهي در فرايندهاي دگرگوني بنيادي در جامعه است.اين مقاله، دو انقلاب مهم را بررسي‌مي‌كند كه بيشترين ارجاع را در مطالعه‌ نقش ايدئولوژي در نظريات انقلاب داشته‌اند. روش مقاله، مقايسه‌ايتطبيقي است و اطلاعات آن از داده‌هاي تحليلي نظري موجود فراهم آمده‌است. نتيجه مقاله بر اين فرض، استوار است كه ايدئولوژي، نقشي مؤثر در انقلاب ايران و نيكاراگوئه ايفاكرده‌است؛ از اين منظر، نوشته حاضر در نتيجه تحقيق استدلال‌مي‌كند كه با وجود تفاوت‌هاي زمينه‌اي و حتي اختلاف در محتواي ايدئولوژي در دو انقلاب، نقش ايدئولوژي در بسيج توده‌ايِ دو كشور داراي شباهت‌هاي بسيار است.