بازتاب فرهنگ ايران باستان در كتاب تاريخ بيهقي

يكي از پراهميت ترين مسائل فرهنگي ايرانيان، تداوم فرهنگي آنان در طول هزاره هاست. براي اين تداوم فرهنگي، نخبگان بسياري تلاش كردند. بسياري از ديوان سالاران ايراني خواه آنان كه در دربار اعراب مسلمان بودند، خواه آنان كه در دربار تركان، هر يك به شيوۀ خاص خود در پاسداري از فرهنگ ايران و انتقال آن به دوره هاي بعد كوشا بودند. يكي از اين ديوان‌ سالاران خردمند و توانا، ابوالفضل بيهقي است. در كتاب تاريخ بيهقي بسياري از مؤلفه هاي فرهنگي ايرانيان باستان انعكاس يافته است كه پرداختن به همۀ آن‌ها در اين مجال نگنجد. آنچه در اين مقاله آمده است، بازتاب فرهنگ و سنُني مانند الهي بودن مقام سلطنت و فرّه ايزدي، دادگري پادشاه، همنشيني با خردمندان، شادزيستي، عيد نوروز، جشن مهرگان، جشن سده، سنت هديه و پيش كش، آيين شكار، ارتش چندمليتي و گارد جاويدان، و سنت نان و نمك در كتاب تاريخ بيهقي است. در اين مقاله تلاش شده است با استناد به منابع دست اول و به روش توصيفي تحليلي به اين پرسش پاسخ داده شود كه مؤلفه هاي فرهنگي بازتاب‌يافته از ايران باستان در كتاب تاريخ بيهقي كدامند؟