بررسي غناي واژگان و رواني زبان اول و دوم در دوزبانه‌هاي آذري- فارسي مبتلا به زبان پريشي

در خصوص نحوه سازمان دهي دو زبان در مغز افراد دوزبانه و نيز ميزان شباهت‌ها و تفاوت‌ها در پردازش زباني در افراد دوزبانه، اتفاق نظر وجود ندارد. هدف از تحقيق حاضر، بررسي غناي واژگان و رواني زبان اول و دوم در افراد دو زبانه ي (زبان اول: آذري زبان دوم: فارسي) مبتلا به زبان پريشي بود. 15 فرد دوزبانه راست دست مونث (زبان اول: آذري زبان دوم: فارسي) در محدوده سني 30 تا70 سال كه به دليل سكته مغزي و يا ضربه به سر دچار نوع خاصي از زبان پريشي گشته بودند، وارد مطالعه شدند. ارزيابي عصب شناختي و زبان شناختي بيماران يك مرتبه در زمان بروز زبان پريشي و بار ديگر، سه هفته پس از شروع زبان پريشي با استفاده از نسخه آذري و فارسي آزمون زبان پريشي دوزبانه‌ها صورت گرفت. با توجه به نتايج بدست آمده، درجات مختلفي از اختلال در سيستم واژگان و رواني گفتار زبان اول و دوم و نيزالگوهاي متفاوت بهبود در دوزبانه‌هاي مبتلا به زبان پريشي مشاهده گرديد. ميانگين شاخص غناي واژگان زبان اول پس از بروز زبان پريشي 0.43 و براي زبان دوم، 0.46 به دست آمد.همچنين رواني زبان اول و دوم، در زمان بروز زبان پريشي، به ترتيب، %43 و 42% به دست آمد. تفاوت معناداري بين غناي واژگان زبان اول و دوم در زمان بروز زبان پريشي و نيز سه هفته پس از شروع آن در دو زبانه‌هاي مبتلا به زبان پريشي، مشاهده نگرديد  (P 0.05).  همچنين، تفاوت معناداري بين رواني زبان اول و دوم در زمان بروز زبان پريشي و نيز سه هفته پس از شروع آن گزارش نشد (P 0.05).  نتايج مطالعه حاضر، احتمالا در راستاي نظريه ايي است كه بيان مي‌دارد دو زبانه‌ها داراي يك سيستم زباني يكپارچه براي دوزبان مي‌باشند. با اين حال، مطالعات گسترده تر در اين زمينه پيشنهاد مي‌گردد.