واكاوي مصاديق تعزيرات منصوص در فقه اماميه (تبيين تبصره 2 ماده 115 قانون مجازات اسلامي سال 92)

بر اساس تبصره 2 ماده 115 قانون مجازات اسلامي مصوب سال 92، مجازات‌هايي كه در قالب تعزيرات منصوص شرعي هستند مشمول برخورداري از امتيازات مهمي همچون مرور زمان كيفري، تعويق مجازات و تعليق مجازات نخواهند بود. ازآنجاكه در هيچ‌يك از مواد قانوني ديگر، به اين مصاديق پرداخته نشده است، قاضي موظف است مطابق اصل 167 قانون اساسي، به منابع و فتاوي معتبر مراجعه نمايد؛ بنابراين، با توجه به كاربردي بودن تعيين فقهي مصاديق تعزيرات منصوص شرعي، در اين تحقيق ابتدا با ارائه تعريف از منصوصات شرعي با استخراج مجازات‌هايي كه به‌گونه‌اي نوع و ميزان آن‌ها ذكر گرديده است به بررسي منصوص بودن آن‌ها پرداخته‌ايم. درنهايت با توجه به سند و شهرت روايي و شهرت فتوايي هر يك از اين مصاديق، تنها جرائم چهارگانه يعني خوابيدن دو نفر در زير يك لحاف، امساك در قتل، نظارت در قتل و نزديكي با زوجه صائمه را از مصاديق داراي مجازات تعزير منصوص شرعي دانسته‌ايم.