ماهيت احكام امضايي با تاكيد بر نقد نظر برخي از معاصران

بخشي از آموزه‌هاي اسلام در غير حوزۀ عباديات را امضائيات تشكيل مي‌دهند؛ يعني آن دسته از آموزه‌هايي كه شارع دين ناي جديدي در آنها تأسيس نكرده و مطابق مشي عقلا رفتار كرده است. مقاله حاضر پس از تعريف حكم امضائي به طرح مباحثي در پيرامون ماهيت حكم امضائي در سه بخش پرداخته است؛ يكم تفاوت امضائيات با اوامر و نواهي ارشادي كه در كلمات برخي از معاصرين به اشتباه يكي دانسته شده؛ دوم اين كه آيا امضائيات هم قسمي از احكام شرعي حساب مي‌شوند يا صرفاً اموري عقلائي‌اند كه نسبتي به شارع بماهوشارع ندارند؛ اثار هريك از دو قول كدام است؛ در اين قسمت ضمن بررسي آثار دو ديدگاه نظر برخي ديگر از معاصران كه احكام امضائي را صرفا امور عرفي عقلائي مي دانند مورد نقد قرار گرفته است و سوم مسئله تقسيم امضائيات در دامنه شريعت به مطلوب و تحميلي كه از سوي برخي از محققين حقوقدان معاصر ادعا شده است؛ اين ديدگاه نيز مورد مداقه و نقد قرار گرفته است. بطور خلاصه دستاورد اين پژوهش نقد سه ديدگاه معاصر مرتبط با احكام امضائي است كه دو مورد آن مسبوق به سابقه نبوده است.