امكان سنجي تطبيق روايات ناظر به استهلاك بر مواد افزودني حرام

امروز به جهت ازدياد جمعيت و رشد تكنولوژي توليد مواد غذايي از حالت سنتي خارج و به صورت گسترده و صنعتي انجام مي گيرد. شركت هاي بزرگ مواد غذايي در كنار توليد محصول نهايي به توليد افزودني هاي خوراكي به عنوان رنگ ها، چربي ها، نگه دارنده ها و... تحت عنوان (enumber) اقدام مي كنند. برخي از اين افزودني ها از حيوانات حرامي چون خوك يا اجزاي حيوان غير تذكيه شده و ... تهيه مي شود كه امكان استفاده آن طبق فقه اسلامي مجاز نيست. در فقه گزاره هايي وجود دارد كه قابليت آن را دارد به سان يك قاعده در جهت حل بخشي از مشكلات در اين زمينه استفاده گردد؛ از جمله اين گزاره ها مسئله اي است با نام استهلاك. استهلاك به معناي انعدام عرفي يك افزودني در شيء ممزوج است به گونه اي كه ديگر اسم آن افزودني بر آن فرآورده صادق نباشد. اين مقاله برآن است تا با نشان دادن موارد متعدد استفاده از گزاره استهلاك در فقه آن را در زمره قواعد نوپاي فقهي قرار دهد و با استناد فقهي به روايات متعدد آن را استحكام بخشد.