تغييرات محيطي - كالبدي گردشگري خانه هاي دوّم در نواحي روستايي با رويكرد پايداري (مطالعه موردي: بخش رودبار قصران شهرستان شميرانات)

گردشگري خانه‌هاي دوّم همانند ديگر الگوهاي گردشگري اثرات و پيامدهاي مختلفي را در نواحي روستايي بر جاي مي گذارد كه با توجّه به ماهيّت اين الگو، تغييرات محيطي كالبدي از جمله اثراتي است كه با توسعه اين الگو، در نواحي روستايي به وجود مي‌آيد. در راستاي توسعه پايدار گردشگريِ خانه‌هاي دوّم شناخت اثرات و پيامدهاي مختلف اين الگو ضروري به نظر مي‌رسد. در ايران، از جمله مناطق روستايي كه توسعه اين الگو با زندگي مردم عجين گشته و به صورت يك پديده مشهود است، روستاهاي بخش رودبار قصران است. بر همين اساس، در اين پژوهش به بررسي و تحليل اثرات محيطي كالبدي توسعه گردشگري خانه هاي دوّم در اين پهنه جغرافيايي پرداخته شده است. اين پژوهش از نوع بنيادي و روش انجام آن توصيفي تحليلي است كه در گردآوري داده‌ها از دو روش اسنادي و ميداني استفاده شده است. روش ميداني مبتني بر ابزار پرسشنامه است كه در اين خصوص با استفاده از روش كوكران تعداد 238 سرپرست خانوار به عنوان نمونه آماري و به روش تصادفي طبقه بندي انتخاب شده‌اند. همچنين به منظور پردازش داده ها از روش‌هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد كه الگوي گردشگري خانه‌هاي دوّم بيشترين تأثير را بر شاخص تغييرات محيطي و كمترين تأثير را بر بهبود خدمات زيربنايي داشته كه در همين ارتباط نتايج نشان داد تفاوت معني داري بين اين اثرات در روستاها وجود ندارد؛ همچنين بين ديدگاه افرادي كه به گردشگري وابستگي شغلي داشته با ديگر افراد درباره اثرات توسعه گردشگري خانه‌هاي دوّم تفاوت معني داري وجود دارد.