سنجش واكنش مديران شهري در رويارويي با مخاطره محيطي سيل با تأكيد بر تاب‌آوري (مطالعه موردي: شهر جيرفت)

سيل ويرانگر و مخرّب است و در حوزه هاي شهري خسارات زيان باري به همراه مي آورد. تاب‌آوري دربرابر آسيب پذيري بيشتر بر جنبه هاي مثبت تأكيد دارد و امروزه دولت ها مي‌كوشند با ارتقاء تاب آوري درمقابل بلاياي طبيعي، زندگي را در مناطق داراي خطر بهبود بخشند. هدف پژوهش حاضر سنجش واكنش مديران شهري جيرفت در رويارويي با مخاطره محيطي سيل با تأكيد بر تاب آوري است. براي گردآوري اطّلاعات از روش هاي كتابخانه اي (كتاب ها، مقالات، اسناد، اينترنت و غيره) و ميداني استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش شامل مديران شهري ساكن در شهر جيرفت است كه بيست نفر به‌طور تصادفي با استفاده از تكنيك دلفي به‌منزله حجم نمونه انتخاب شده اند براي تجزيه و تحليل داده ها، از آزمون هاي آماري تي تك‌نمونه اي و رگرسيون گام به گام و همچنين به منظور اولويّت بندي و ضريب اهمّيّت معيارها از تكنيك ديمتل و بهترين و بدترين روش، استفاده شده است. نتايج حاصل از تي تك نمونه اي در راستاي سنجش واكنش مديريت شهري جيرفت دربرابر سيلاب نشان مي دهد بين حدّ مبنا (3) و مقدار محاسبه‌شده (3.17) اختلاف معني داري وجود ندارد. نتايج رگرسيون گام به گام بيانگر آن است كه شاخص نهادي مديريتي با مقدار 0.347، بيشترين تأثير و شاخص كالبدي محيطي با مقدار 0.302 كمترين تأثير را بر مديريت تاب آوري شهر جيرفت دربرابر سيلاب دارد. نتايج تكنيك ديمتل نشان مي‌دهد از ميان شاخص هاي مؤثّر بر تاب آوري شهر جيرفت دربرابر سيلاب، شاخص اجتماعي با مقدار 43.385 بيشترين تعامل و شاخص نهادي مديريتي با مقدار 43.352 كمترين تعامل، شاخص اجتماعي با مقدار 1.474 مؤثّرترين عامل و شاخص اقتصادي با مقدار 1.008 تأثير پذيرترين عامل هستند. نتايج تكنيك بهترين و بدترين روش، نشان دهندۀ آن است كه شاخص اجتماعي با ارزش 0.258 در رتبه اوّل، شاخص نهادي مديريتي با ارزش 0.252 در رتبه دوّم، شاخص كالبدي محيطي با ارزش 0.245 در رتبه سوّم و درنهايت شاخص اقتصادي با ارزش 0.244 در رتبه چهارم قرار دارد.