تحليل و اولويّت بندي شاخص هاي استراتژي توسعه شهري در محلاّت منطقه هشت شهر شيراز

رويكرد استراتژي توسعه شهري به‌مثابه برنامه اي استراتژيك و در پاسخ به ناكارآمدي مديريتي و كاهش كيفيّت زندگي شهرها از سال 1999 با هدف كاهش فقر، توسعه پايدار و ارتقاي مشاركت و ايجاد حكمروايي خوب شهري مطرح شد. در اين ميان يكي از محورهاي استراتژي توسعه شهري، رويكرد محلّه محوري و توجّه به محلاّت شهري بوده است. از اين رو، پژوهش حاضر به اولويّت بندي محلاّت (درب شازده، بازار مرغ، سنگ سياه و سردزك) منطقه هشت شهر شيراز براساس اصول چهارگانه استراتژي توسعه شهري (حكمروايي خوب شهري، بانكي بودن، زيست پذيري و رقابتي‌بودن) پرداخته است. داده هاي مورد نياز پژوهش از راه مطالعات كتابخانه اي و تكميل پرسش‌نامه گردآوري شده است. جامعه آماري پژوهش پيش رو را شهروندان چهار محلّه از محلاّت منطقه هشت شهر شيراز (24871 = N) تشكيل داده است كه با استفاده از فرمول كوكران 318 نفر انتخاب و پرسش نامه متناسب با جمعيّت هر محلّه به‌صورت تصادفي ساده در سطح محلاّت توزيع و تكميل شد. به‌منظور تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار اس.پي.اس.اس و آزمون آماري تي تك‌نمونه اي و براي سطح بندي محلاّت از مدل رال اسپياي بهره گرفته شده است. نتايج حاصل از آزمون تي تك نمونه اي بيانگر آن است كه ميانگين هاي كلّي شاخص هاي استراتژي توسعه شهري در سطح محلاّت مزبور در سطح نامطلوبي به سر مي برد؛ همچنين يافته هاي مدل يادشده نشان دهنده آن است كه از مجموع محلاّت مورد مطالعه، محلاّت سردزك و درب شازده، به ترتيب با كسب رتبه اوّل و دوّم و با امتياز نهايي 5109/0 و 4634/0 در سطح تا حدّي برخوردار و محلاّت بازار مرغ و سنگ سياه به‌ترتيب با امتياز نهايي 1638/0 و 0052/0 در سطح بسيار محروم قرار دارند.