بررسي هيدرو -ژئونروتيك حوضه آبي قزل ‏اوزن

تحليل ژئونروتيك حوضه‌ي آبي قزل‏اوزن در شمال غربي كشور، با استفاده از آمار و اطلاعات اقليمي منطقه و به كمك نرم افزارهاي Arc Gis، Surfer و Excell به‌صورت تحليل هيدروژئونروتيك درآمده است. در اين مقاله براي بررسي سيستم نروتيك شبكه ي زهكش، از روابط هيدرولوژي و داده هاي اقليمي استفاده گرديده است. كل حوضه قزل اوزن با در نظر گرفتن محل اتصال سرشاخه هاي اصلي، به 56 زير حوضه تقسيم شد. توپوژئونرون، پالئوژئونرون و ژئونرون هاي مجازي، بر اساس ساختارهاي الگوي آبراهه اي و سطوح فرسايشي مشخص گرديد. نتايج حاكي از آن است كه حدود 3792 كيلومترمربع آن، در كواترنر بارش جامد دريافتي خود را در يخچال بلوكه كرده و مواد بلوكه‌شده به گونه اي ديگر در تحول ناهمواري ها نقش داشته اند. لندفرم هاي غالب چنين وضعيتي به صورت سيرك هاي يخچالي بوده است. در پايين دست چنين لندفرم‌هايي علي رغم شيب مناسب، كاوش خطي آب به فرايند سطحي يخچالي تبديل‌شده و درّه هاي U شكل را ايجاد كرده و گاه يخچال به‌صورت صفحه اي عمل كرده و درمجموع لندفرم هايي را شكل داده كه به عنوان ژئونرون هاي مجازي ياد مي‌شود. با تغيير اقليم منطقه در كواترنري و آب شدن ورقه هاي يخي در ميانه ي حوضه قزل‏اوزن، نرون هاي ينكي كند و قلعه چاي به عنوان توپوژئونرون ايزوله عمل نموده، درواقع خود به صورت حوضه هاي مستقلي داخل حوضه قزل اوزن درآمده اند. پاياب زنجان رود، ميانه و در امتداد اصلي قزل‏اوزن از بيجار تا ميانه تحليل برنده بوده و مقدار آبي كه دريافت مي‏كنند بسيار كمتر از آبي است كه از آن‏ها خارج مي‏شود و اگر نبود رودخانه‏هايي همچون انگوران چاي، قلعه‏چاي، قرقون‏چاي و غيره رودخانه كاملاً خشك مي‏شد.