ارزيابي تناسب اراضي به منظور توسعه‌ي شهري با رويكرد آمايش سرزمين مطالعه موردي: شهرستان اهواز

توسعه‌ي پايدار شهري، گونه‌اي از توسعه‌ي شهري است كه مي‌تواند استمرار داشته باشد بدون اين كه موجب تخريب منابع و نظام‌هايي شود كه به آن‌ها وابسته است. افزايش روزافزون جمعيّت شهرنشين و در پي آن رشد شهرها، توجه به چگونگي كنترل توسعه‌ي شهرها با برنامه و حركت در راستاي اصول توسعه‌ي پايدار را الزامي مي‌كند. در واقع توسعه‌ي مناسب شهري هنگامي محقق مي‌شود كه سرزمين به تناسب قابليت‌هاي آن به كار گرفته شود. هدف اين پژوهش ارزيابي تناسب اراضي شهرستان اهواز به منظور توسعه‌ي شهري مي‌باشد. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش تحقيق توصيفي تحليلي مي‌باشد. ابتدا لايه‌هاي مناسب در محيط ARCGIS نرمال‌سازي شده‌اند و با توجه به اين كه ماهيّت پژوهش، تصميم‌گيري و انتخاب اراضي مناسب مي‌باشد، از روش‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره استفاده گرديد. بدين ترتيب 15معيار مورد نظر با استفاده از پرسشنامه تكنيك  Fuzzy Dematel به وسيله‌ي 15 نفر از نخبگان حوزه برنامه‌ريزي آمايش سرزمين و برنامه‌ريزي شهري  تكميل گرديد و در نرم‌افزار Excel وزن معيارها به دست آمد سپس وزن‌هاي به‌دست آمده در تك‌تك لايه‌ها ضرب گرديد. در نهايت با الگوريتم تكنيكTopsis  كه در محيط ARCGIS پياده‌سازي گشت، لايه‌ها با هم همپوشاني شدند و نقشه‌ي اولويّت‌بندي به منظور توسعه‌ي شهري در شهرستان اهواز ارائه شده است. مساحت اولويّت‌ها به اين ترتيب مي‌باشد كه مساحت اولويّت‌اول 54975 هكتار، اولويّت‌ دوم 250168 هكتار، اولويّت ‌سوم 75367هكتار، اولويّت‌ چهارم 44658هكتار و اولويّت پنجم 3642هكتار به دست آمده است. اولويّت اول در قسمت‌هاي جنوب، جنوب‌غربي و شمال شرقي قرار گرفته است و بيشتر مساحت آن در زمين‌هاي باير مي‌باشد.