واكاوي نقش دماي رويۀ زمين در پراكنش پوشش برف در ايران به كمك داده‌هاي ماهواره‌اي

هدف از پژوهش كنوني، بررسي نقش دماي رويۀ زمين در پراكنش روزهاي برف‌پوشان در ايران است. در گام نخست داده هاي دماي رويۀ زمين سنجندۀ موديس ماهوارۀ ترا از تارنماي ناسا براي بازۀ زماني 1393-1382 در تفكيك مكاني 1×1 كيلومتري دريافت شد. براي بررسي پوشش برف كشور نيز از داده هاي سنجندۀ موديس ترا و موديس آكوا براي بازۀ زماني 1393-1382 در تفكيك مكاني 500 × 500 بهره گرفته شد. پس از آماده سازي داده ها در محيط نر م افزار مت لب، به كمك مدل رقومي‌ارتفاع (Dem) ايران براي هر يك از گروه هاي ارتفاعي در گام هاي ارتفاعي يك متري ميانگين سالانۀ دما محاسبه شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد، مناطقي كه ميانگين سالانۀ دماي رويۀ آن ها كمتر از 30 درجۀ سلسيوس است، براي نشست پوشش برف به‌طور نسبي مهيا هستند و از ارتفاع 1700 به بالا دماي رويۀ زمين در ايران به كمتر از 30 درجۀ سلسيوس مي رسد. واكاوي پيوند ميان شمار روزهاي برف‌پوشان با ميانگين دماي رويۀ زمين آشكار ساخت، دماي رويۀ زمين در مناطقي از ايران كه به طور ميانگين هيچ گونه پوشش برفي ندارد، 37 درجۀ سلسيوس است و بيشترين شمار روزهاي برف‌پوشان در كشور در مناطقي است كه ميانگين سالانۀ دماي رويۀ آن ها صفر درجۀ سلسيوس است.