بررسي عوامل و زمينه‌هاي موجود براي افزايش مشاركت مردمي در فرآيند احياي بافت فرسوده منطقه 14 شهرداري تهران

امروزه با پيچيده‌شدن ساختارهاي شهري، مشاركت شهروندان در امور شهرها ديگر يك انتخاب و حتي حق شهروندي نبوده، بلكه نيازي در اجرا و پيشبرد امور قلمداد مي‌گردد. اين نياز، در فرآيند نوسازي بافت‌هاي فرسوده شهري به‌عنوان رويكرد اصلي در توسعۀ دروني شهرها، نيز ضروري مي‌نمايد. منطقۀ 14 شهرداري تهران از جمله مناطقي در اين شهر است كه در بخش غربي خود سطح گسترده‌اي از بافت فرسوده را در خود جاي داده و زمينه‌ساز بروز مشكلاتي براي ساكنان شده است. در اين راستا هدف از اين پژوهش بررسي زمينه‌هاي اقتصادي، اجتماعي، محيطي و نهادي مؤثر در افزايش تمايل ساكنين اين منطقه به مشاركت در فرآيند نوسازي و همچنين شناخت شاخص‌هاي اصلي در اين زمينه جهت پيشبرد امور مشاركتي در بافت‌هاي فرسودۀ ساير نقاط كشور بوده است. بدين منظور اقدام به توزيع 380 پرسش‌نامه در ميان ساكنين محلات گرديد. تحليل نتايج اين پرسش‌نامه‌ها با استفاده نرم‌افزار SPSS نشان داده است كه ميزان تمايل ساكنان به مشاركت در سطح متوسط بوده و نبود تصويري از چشم‌انداز آيندۀ محله پس از فرآيند نوسازي، مهم‌ترين معرفي بوده كه تأثيرب قوي بر كاهش تمايل به مشاركت داشته است.