بررسي آسيب‌پذيري شبكۀ معابر در زمان تخليه اضطراري در زلزله‌هاي احتمالي(مطالعۀ موردي: منطقۀ ثامن مشهد)

اهداف: هدف اصلي اين مقاله شناسايي و پهنه‌بندي محدودۀ منطقۀ ثامن مشهد از نظر آسيب‌پذيري شبكۀ معابر در زمان بروز حوادثي همچون زلزله مي‌باشد. روش: اين مطالعه براساس هدف، از نوع تحقيقات كاربردي و از نظر ماهيت و روش، از نوع تحقيقات توصيفي ـ موردي است. بنابراين ابتدا پارامترهاي مؤثّر در تعيين كارايي شبكۀ معابر در زمان بروز بلايايي، همچون زلزله با استفاده از نظرات كارشناسان تعيين گرديدند. سپس براي انتخاب بهينه‌ترين مسير جهت تخليه اضطراري در زلزله‌هاي احتمالي، از مدل تحليل سلسله مراتبي و قابليت‌ها و تكنيك‌هاي هم پوشاني لايه‌هاي اطّلاعاتي در نرم افزار Arc GIS استفاده شده است. يافته ها/نتايج: استفاده از فرايند تحليل سلسله مراتبي نشان داد كه در بين شاخص‌هاي مطرح شده، شاخص ويژگي‌هاي سازه اي جداره درمجموع از ديگر شاخص ها تأثيرگذاري بيشتري را داشته است. همچنين نتايج حاصل از هم پوشاني شاخص‌ها نشان مي‌دهد كه معابر موجود در شمال منطقه نسبت به بقيۀ محدودۀ موردمطالعه، داراي آسيب‌پذيري بيشتري مي‌باشند و با حركت از شمال به جنوب منطقه، از ميزان آسيب‌پذيري كاسته مي‌شود. نتيجه‌گيري: بيشتر معابر اين منطقه به لحاظ دارابودن بافت قديمي و تراكم بالاي جمعيتي و ساختار ساختماني نامناسب، داراي بيشترين آسيب‌پذيري مي‌باشند. بنابراين نياز است تا زمان اصلاح شبكۀ معابر از مسيرهاي اصلي منطقه به عنوان بهينه‌ترين مسيرها كه داراي بهترين شرايط براي دسترسي به ساير مناطق هستند، استفاده كرد.