ابعاد كيفيت زندگي ساكنان سكونتگاه هاي خودروي شهري (مطالعۀ موردي: محلۀ اسلام آباد كلانشهر تهران)

كيفيت زندگي مفهومي است كه براي ترسيم توسعه رفاه جامعه بكار مي رود و ارتقاء كيفيت زندگي يكي از مهم‌ترين اهداف حكومت ها و دولت هاي مختلف در سطح دنيا محسوب مي شود. بنابراين هدف اصلي اين تحقيق بررسي ابعاد مختلف كيفيت زندگي در محدوده سكونتگاه غيررسمي محله اسلام‌آباد تهران مي باشد. روش پژوهش حاضر توصيفي – تحليلي و همبستگي مبتني بر داده هاي اوليه مي باشد كه جمع‌آوري اطلاعات اوليه، به ‌صورت اسنادي و پيمايشي و با استفاده از پرسشنامه انجام‌گرفته است. داده هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و Smart PLS مورد پردازش قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان دهنده آن است كه كيفيت زندگي بر اساس نتايج آزمون T در سكونتگاه غيررسمي اسلام‌آباد تهران با ميانگين 2.33 در طيف ليكرت در سطح پاييني قرار دارد. همچنين بر اساس نتايج حاصل از مدل سازي مسير PLS و آزمون رگرسيون چند متغيره، عوامل و شاخص هاي اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و خدمات و دسترسي به ترتيب داراي تأثير بيشتر و شاخص امنيت داراي تأثير كمتري بر ميزان رضايتمندي از زندگي در سكونتگاه غيررسمي اسلام‌آباد مي باشند كه با برنامه ريزي در راستاي ارتقاء و ساماندهي اين مؤلفه ها مي توان سطح رضايت مندي از زندگي در اين محدوده را بالا برد.