بررسي تأثيرات فقر شهري بر ساختار فضايي-كالبدي بافت قديمي شهرها (مطالعۀ موردي: محلات سلطان ميراحمد و درب اصفهان شهر كاشان)

فقر شهري يكي از چالش‌هاي اصلي در بافت‌هاي فرسوده مي‌باشد كه در ابعاد مختلفي چون محروميتهاي اجتماعي فرهنگي و كالبدي-فضايي، ظهور يافته است. بنابراين در بررسي ساختار فضايي بافت هاي فرسوده بايستي به بررسي جنبه هاي مختلف تأثير گذار بر فرآيند فقر شهري پرداخت، در اين راستا بافت‌هاي قديمي شهر كاشان از منظر كالبدشناسي ساختاري و عملكردي نشان‌دهنده ي تجلي مشكلاتي نظير تعارض با ساختار كلي شهر، افول اقتصادي، افول كيفيت كالبدي، شرايط نامطلوب زيست محيطي مي باشد. بنابراين پژوهش حاضر به بررسي مهمترين ابعاد فقر شهريِ محلات قديمي سلطان ميراحمد و درب اصفهان در شهر كاشان پرداخته و تأثيرات اين عوامل را بر وضعيت كالبدي و فضايي محلات ارزيابي مي كند. روش تحقيق، توصيفي تحليلي است و ابزار اصلي گردآوري داده ها، پرسشنامه محقق ساخته مي باشد. جهت تجزيه و تحليل نتايج حاصل از پرسشنامه از روشهاي مدل يابي معادلات ساختاري (SEM) با استفاده از نرم افزار Amos و همچنين روش كاي اسكوئر (خي دو) از طريق نرم افزار SPSS و براي بدست آوردن نقشه هاي مورد نياز از نرم افزار ArcGIS استفاده شده است. در نهايت تأثيرات زيرشاخص هاي اقتصادي بر زيرشاخص هاي كالبدي با استفاده از الگوي معادلات ساختاري (SEM) مورد بررسي و تحليل قرار گرفت، كه نتايج  نشان مي دهد افت شاخص هاي اقتصادي باعث افزايش نارسايي كالبدي در سطح محلات مي شود. همچنين بر اساس مدل كاي اسكوئر علت سكونت ساكنان در كنار يكديگر مورد بررسي و تحليل قرار گرفت و اطلاعات بدست آمده نشان مي دهد كه علت اصلي سكونت ساكنين در انتخاب اين محله براي سكونت، هم سطح بودن با ساير همسايگان از نظر مالي و اقتصادي مي باشد.