تحليل توزيع پارك‌هاي شهري با رويكرد عدالت فضايي (مطالعۀ موردي: شهر بناب)

تبيين موضوع: پارك‌هاي‌ شهري بخشي از زيرساخت‌هاي عمومي‌اند كه كاركردهاي مفيدي براي محيط شهر، از جمله بهبود كيفيت هوا، انجام فعاليت‌هاي تفريحي، ثبات عاطفي شهروندان و ارتقاي كيفيت زندگي شهري دارد. اما تضادها و نابرابري‌هاي موجود در توزيع چنين كاربري‌ها، از اساسي ترين چالش‌ها در زمينۀ عدالت فضايي شهري است. هدف تحقيق حاضر، تحليل توزيع فضايي پارك‌هاي شهر بناب با رويكرد عدالت فضايي است. روش: نوع پژوهش، كاربردي و با توجه به ماهيت موضوع، روش پژوهش، توصيفي ـ تحليلي است. روش گردآوري داده‌ها به صورت تركيبي مبتني بر اسنادي و پيمايشي است؛ به اين ترتيب كه براي تدوين چارچوب نظري و استخراج شاخص‌ها، مروري بر تحقيقات پيشين و داده‌هاي مركز آمار ايران صورت گرفته است؛ هم‌چنين، براي تطبيق داده‌ها و شاخص‌هاي مورد استفاده با واقعيت‌هاي موجود از روش پيمايشي بهره گرفته شد. براي پردازش داده‌ها از شاخص ميانگين نزديك‌ترين همسايه و تحليل شبكه به صورت تلفيقي با ساير قابليت‌هاي فضايي ArcGIS استفاده شد. يافته‎ها: نتايج بدست آمده نشان‌دهندۀ خوشه‌اي بودن توزيع فضايي پارك‌ها است كه بيانگر توزيع نسبتاً مناسب پارك‌هاي شهر بناب در مناطق مركزي و شمال شرقي شهر و نامناسب بودن آن در ساير بخش‌هاي شهري مي‌باشد. بعلاوه، توزيع پارك‌ها تا حدودي مطابق با تراكم جمعيتي در بخش‌هاي مختلف شهر بناب صورت گرفته ولي توزيع فضايي اين خدمات در محلات حاشيه‌نشين شهر بناب مطلوب نيست. نتايج: آنچه از اين تحقيق بر مي آيد اين است كه عدالت فضايي در توزيع پارك‌هاي شهر بناب چندان رعايت نشده است.