تاثير تمرين هوازي بر سطوح سرمي فاكتور تمايز رشدي 15 و مقاومت به انسولين در زنان سالمند مبتلا به سندروم متابوليك

The effect of aerobic training on serum levels of Growth differentiation factor-15 and insulin resistance in elderly women with metabolic syndrome

مقدمه و هدف: تمرين هوازي نقش موثري در بهبود اختلالات قلبي-متابوليكي مرتبط با سالمندي و سندروم متابوليك دارد؛ با وجود اين نقش اين نوع تمرينات بر فاكتور تمايز رشدي 15 (GDF-15) به عنوان بيوماركر جديد پيش گويي كننده اختلالات قلبي درك نشده است. از اين­رو، هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرين هوازي بر سطوح سرمي GDF-15 و شاخص مقاومت به انسولين در زنان سالمند مبتلا به سندروم متابوليك بود. موارد و روش­ها. 24 زن سالمند مبتلا به سندروم متابوليك (سن: 08/4±37/65، وزن: 56/6±98/88، BMI: 47/14±1/34) به طور تصادفي به دو گروه تمرين هوازي (12 نفر) و كنترل (12 نفر) تقسيم شدند. پروتكل تمرين هوازي به مدت 12 هفته، سه جلسه در هر هفته با شدت 50-65 درصد ضربان قلب ماكزيمم اجرا شد. نمونه­هاي سرمي براي اندازه گيري انسولين، گلوكز و GDF-15 به روش الايزا در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. نتايج. نتايج تحليل داده­ها نشان داد كه تمرين هوازي منجر به كاهش معني دار GDF-15 نسبت به گروه كنترل شد (05/0˂P). همچنين، تمرين هوازي با كاهش معني داري گلوكز سرمي و مقاومت به انسولين همراه بود (05/0˂P)، در حالي كه تاثير بر انسولين سرمي نداشت (05/0˃P). نتيجه گيري. به نظر مي رسد كه تمرين هوازي نقش موثري در كاهش GDF-15 سرمي داشته باشد كه ممكن است به واسطه بهبود شاخص­هاي متابوليكي و به دنبال آن، كاهش نياز جبراني به GDF-15 باشد.

Background and Objective: Aerobic training plays an important role in the improvement of cardiovascular-metabolic disorders associated with aging and metabolic syndrome; however, the role of this type of training on growth differentiation factor-15 (GDF-15) as a new biomarker for predicting cardiac disorders is not understood. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the effect of aerobic training on serum levels of GDF-15 and insulin resistance index in elderly women with metabolic syndrome. Materials and Method: 24 elderly women with metabolic syndrome (age: 65.37±4.08, weight: 88.98±6.56 kg, BMI: 34.14±1.47) were randomly divided into two groups of aerobic training (n=12) and control group (n=12). The aerobic training protocol was administered for 12 weeks, three sessions per week at an intensity of 65-50% of maximum heart rate. Serum samples were collected in pre-test and post-test for ELISA using insulin, glucose and GDF-15. Results: Results of data analysis showed that aerobic training resulted in a significant decrease in serum GDF-15 compared to control group (P˂0.05). Also, aerobic training was associated with a significant decrease in serum glucose and insulin resistance (P˂0.05), while it had no effect on serum insulin (P˃0.05). Conclusion: It seems that aerobic training has an effective role in reducing serum GDF-15, which may be due to the improvement of metabolic parameters and consequently a reduction in the need for GDF-15 compensation.