مضمون سازي با استفاده از صورتهاي خيالي در اشعار شاعران انقلاب اسلامي و مقايسۀ مختصر آن با اشعار سبك هندي(بيدل دهلوي)

تخيل اساسيترين عنصر سازندۀ شعر است كه موجب نماياندن اعمال، افكار، ايده ها و بيان انديشه و تجربه از راه زبان ميشود. شاعران به فراخور استعداد خود در ابداع تصاوير و مضامين بديع و زيبا، از عواملي مانند عناصر طبيعت، عناصر روزمره و صور خيال بهره گرفته اند. سبك هندي در شعر و ادب فارسي به جهت آفرينش مضامين نو، مشهور و شناخته شده است. با آن كه جستجوي مضامين تازه در شعر فارسي بي سابقه نيست، اما شعراي سبك هندي در عناصر و مواد استعمال شدۀ پيشينيان با دقت نظر و ژرف بيني، روابط جديدي كشف ميكنند و نكته ها و مضامين تازه مي آفرينند. در دورۀ معاصر نيز برخي شاعران انقلاب اسلامي، به تقليد از شاعران سبك هندي، به مضمون سازي پرداختند. در پژوهش حاضر سعي شده است مضمون سازي با استفاده از صورتهاي خيالي(تشخيص، حس آميزي و متناقض نما) به عنوان يكي از اصليترين ويژگيهاي سبك هندي در اشعار شاعران انقلاب اسلامي (قيصر امين پور، سلمان هراتي، سيد حسن حسيني و احمد عزيزي) با اشعار سبك هندي(بيدل دهلوي)مقايسه و بررسي شود.